Recensies

De debuutbundel ‘wuivend en buigend’ van Hansko Visser, staat vol met mededelingen die voor de dichter relevant zijn, maar de vraag is wat de lezer ermee moet? Wim Platvoet: ‘Hetzelfde geldt voor woorden, plaatsen, situaties en gebeurtenissen die waarschijnlijk voor de dichter zelf uiterst betekenisvol zijn, maar die voor de lezer door het gedicht toch niet tot leven komen.’

Paul Roelofsen heeft genoten van ‘Schoon in elk oog is wat het bemint’ van Hafid Bouazza. ‘Deze uitgave van vertalingen van de erotische klassieke poëzie van Arabische dichters bevat integraal vijf herziene bundels van Bouazza en beslaat bijna 800 pagina’s aan liefdespoëzie, een zee aan voetnoten en aantekeningen, bronvermeldingen, een personenregister en een inleiding bij elk deel.’ Een longread.

‘Ik wil de slak zijn die haar huis draagt’ valt meteen op door de kleurrijke cover, ook de inhoud is speels en aantrekkelijk en dat is niet voor niets. Deze bloemlezing is bedoeld om de jeugd in aanraking te brengen met poëzie in het secundair onderwijs in Vlaanderen. Over tien jaar zou een - nu gloednieuwe exemplaar - beduimeld in iedere schoolkast moeten liggen vanwege intensief gebruik. Een recensie van Janine Jongsma.

Maurice Broere recenseert de bundel ‘Et surtout j’étais blonde/en daarenboven blond’ van Corinne Hoex, vertaald door Katelijne De Vuyst. Hij vindt in de compacte taal een sfeer van spanning en dreiging, van mishandeling en seksueel misbruik. De foto op de omslag en de dramatiek in de gedichten maken het misbruik bijna tastbaar. ‘Een bundel met een indrukwekkend thema.’

Het veelbesproken inaugurele gedicht ‘The Hill We Climb’ van Amanda Gorman deed denken aan de ‘I have a dream’-toespraak van Martin Luther King. Over de Nederlandse vertaling is veel gedoe geweest. Nu is de bundel uit in de vertaling van Zaïre Krieger. Recensent Herbert Mouwen ging er eens voor zitten. Waarom bleef uitgeverij Meulenhoff niet achter hun keuze staan voor van Rijneveld? Nee toch, sensitivityreaders? Hoe is de vertaling uiteindelijk uit de verf gekomen? Hij dook in de hele kwestie en schreef een longread.

De laatste drie dichters met hun werk stellen zich vandaag voor. Ook zij werden genomineerd en kregen een eervolle vermelding bij onze poëziewedstrijd. Drie verschillende sterke gedichten die indruk maakte op de jury. Laat u verrassen en lees het vakkundige commentaar van onze jury.

Nu de winnaars bekend zijn van de Rob de Vos-prijs 2021, is het tijd om de overige genomineerde gedichten onder de loep te nemen. Vandaag stellen wij de eerste vier dichters aan u voor, vrijdag de laatste drie. Hoe poëtisch gingen zij om met het thema, wat was hun insteek? De jury gaf hun gedicht een eervolle vermelding en dat was met goede reden. Lees hun commentaar op de gedichten.

Hans Franse vindt ‘Een uitzicht waar iets over viel te zeggen’ van Dinie Sophie Fintelman een mooie en innige bundel: ‘Het is geen extraverte poëzie met veel fiorituren en wilde beeldspraken. Het is vooral een poëzie die de stilte erkent, het wit in het papier mee laat spreken en zich traag beweegt van binnen naar buiten.’

Ivan Sacharov bespreekt ‘Hoe zijn we hier gekomen’ van Eva van Manen: ‘’Haar debuut laat zich m.i. nog het best samenvatten als een soort van ontdekkingstocht naar wat eigen is. Van Manen lijkt het ziek zijn van haar ‘lyrische ik’ als een metafoor te gebruiken bij die zoektocht. Niet alleen omdat de wereld, de samenleving mogelijk ziek is, maar ook omdat de ziekte haar het gevoel geeft dat het leven niet onaantastbaar is, en de tijd om te leven niet onbeperkt.’’