Meandermagazine

In 2019 besloot Liesbeth Huijer volledig voor het vertalen te kiezen. Naast poëzie vertaalt ze ook literatuur en misdaadromans. Het werken aan vertalingen van gedichten vergt de meeste inspanning: ‘Behoud je het ritme? Of ga je toch voor de alliteratie? Of wordt het een abstractere vertaling met volledige vrijheid?’ Een vertaler wil alles wat de dichter in een gedicht heeft gestopt toch zien.

Hettie Marzak bespreekt 'Mal dood lam' van Kurt De Boodt. Ze vindt het een intrigerende bundel: 'Voor Kurt De Boodt is het schrijven van gedichten in de eerste plaats woordkunst, het spelen met woorden en vormen.' We zien klank, herhaling en speelse variatie in versvorm. Er wordt meer aandacht gevraagd voor de natuur, de dieren en de kunst.

De vraag ‘dient poëzie ergens toe’ en zo ja, waartoe dan wel, is moeilijk te beantwoorden. In de poëzie die onze nieuwe columnist, Ko van Geemert, raakt, speelt het begrip ‘troost’ vaak een belangrijke rol en is zo opgeschreven dat hij voor even verzoend is met het ‘voorgoed mislukt bestaan’. Daartoe helpt natuurlijk ook het meewerken aan Meander.

Malon Bakker is een multitalent. Ze stuurde ons haar bundel 'Wat te doen dan doen alsof', die ze in eigen beheer uitgaf en ook door haar prachtig geïllustreerd is. Maurice Broere hoopt dat een gerenommeerde uitgeverij haar talent op waarde weet te schatten en haar een groter publiek kan bieden: 'Zij komt over als iemand die overloopt van talent en creativiteit.'

Poëzie van Hans Lodeizen blijft ontroeren, zie alleen al de kop boven deze column. In het besef kort te leven vond Lodeizen zijn vorm in een tastbare taal door een vrije associatie van woorden. Gedragen door een lichte melancholie beschreef hij met verrassende beeldinvallen zijn wereld, mooi maar vermoeid en bijna niet de echte. Pieter Sierdsma over werk en leven van Lodeizen.

Geen sprookje, geen zevenmijlslaarzen, wel een prinsenkind en een verloren koninkrijk. Dichter Elise Vos is nergens sentimenteel, bijna praktisch stelt ze ‘toen gooide ik nog geen dingen weg’. Dat we allemaal als de moeder mogen zijn die ‘verlaat de doorploegde akkers / om ze te verruilen voor een open zee’. Laat ons elke kamer in ons huis verwarmen.