Maandelijkse archieven: september 2013

In ‘Liever niet’, antwoordt de liefde van Al Galidi gaat het metaforisch bombardement op een zeker moment zijn beeldende kracht en uitwerking missen. Na zesenveertig liefdesgedichten met al hun lief en leed, genot en pijn, zelfbeklag en zelfverheerlijking is het allemaal een beetje te veel van het goede, en vooral maar meer van hetzelfde.
Niettemin: Al Galidi schreef een bundel waarin hij de verliefdheid op een on-Nederlandse wijze in helder taalgebruik fris oppoetste.

Wat Hotel Eden van Huub Beurskens mist, is urgentie. De dichter is zich op zijn manier bewust van de vergankelijkheid, geniet van het leven en wil al de zaken waarvan hij houdt voor ons vastleggen, en voor het nageslacht. De meeste gedichten lezen licht en plezierig. Het is hoofdzakelijk ‘feel good’-poëzie.

Van de hand van Cornelis W. Schoneveld, oud-docent Engelse letterkunde aan de Leidse universiteit verscheen in een tweetalige uitgave een vertaling van de korte gedichten van Oscar Wilde. In Vallend bloemblad staat weinig dat de kracht heeft van ‘The Ballad of Reading Gaol’ of van De profundis, de beroemde vanuit de Readinggevangenis geschreven brief aan Bosie.

Poëzie conserveert. Poëzie leidt altijd tot herinnering. Antoine de Kom herinnert ons in Ritmisch zonder string aan ons verlangen naar vrede, naar harmonie. Doorlopend is hij in zijn gedichten bezig grenzen op te heffen om die staat van eenheid te tonen waar elk mens naar verlangt. En waar alleen liefde ons kan brengen.

De Dordte dichter Jan Eijkelboom (1926-2008) heeft met zijn dichterschap geluk gehad. In de eerste plaats publiceerde hij zijn eerste bundel pas op een leeftijd waarop veel jong debuterenden alweer vergeten zijn en tot op hoge leeftijd bleef hij goede bundels schrijven. Vorig jaar verschenen zijn Verzamelde gedichten en nu analyseert Rémon van Gemeren Eijkelbooms poëzie in Een bezetenheid zo bijna kalm.