Lichtval Deze middag mag in barnsteen stollenonze huidnervenje wervelkolom die als jonge wilgentak buigt, je schouderbladenals esdoornzaden op je rug gekruld je ogen die zingenin een taal die dieren begrijpen de dag is de palm van een handdie ons draagt ik hou onstegen het licht en je lacht Winter Het ijs ligt in hoefvormen voor het huishet kraakt als we erop lopen, flinterdunnespiegels in het grasland, zo verals we kunnen kijken ik leer je breuken makenhoe twee cijfers samen een deel van een geheel zijnwe schrijven in condens op de ruitenje knikt aandachtig en je lijkt te begrijpen hoealle getallen […]