Hans Puper over het debuut van Asha Karami: “Al met al is ‘Godface’ zo’n bundel die je niet loslaat en beter wordt naarmate je er dieper in doordringt. Je kunt hem lezen als verbeelding van de vervreemding die kan optreden als je bent opgegroeid in onderling zeer verschillende culturen, maar ook als een exempel van de surreële schijnwerkelijkheden waarmee ieder mens van tijd tot tijd wordt geconfronteerd.”
Herbert Mouwen: “In de debuutbundel ‘De grom uit de hond halen’ van Iduna Paalman gaat de dichteres de werkelijkheid, waarin zij dagelijks verkeert en waarvoor zij voortdurend bang is, met poëtische wapens te lijf. (…) De dichteres heeft een eigen idioom en een authentieke, parlando toon. Ogenschijnlijk is haar poëzie toegankelijk, maar haar beeldtaal dwingt de lezer tot nauwkeurig lezen en zorgvuldig met de dichter mee-associëren.”
Hans Franse over ‘Als doden zo stil’ van Marten Janse: ‘Het boek bevat liefdesgedichten, in die zin, dat de lichamelijke aanwezigheid en het verlangen van die van de geliefde te ervaren het centrale thema vormen. (…) [Ik] vond het mooie gedichten, echter, en ik schrijf nu ook als musicus, naar mijn mening, minder muzikaal dan de schrijver op de achterflap van zijn mooie bundel laat uitkomen.’
Maurice Broere over ‘Liefde is een ander land’ van Maarten Embrechts: ‘Een interessante bundel met een aansprekende thematiek: eenzaamheid, onbereikbaarheid, onmogelijkheid van communicatie en contact. Extra aantrekkelijk door verwijzingen naar literatuur en religie.’
Het vierentwintigste boek van Wim Meyles blaakt van taalcreativiteit en woordspeligheid. Hij serveert de lezers een grote hoeveelheid licht verteerbare versjes waarvan de lengte varieert van slechts vier tot zes regels. Mede door hun geringe lengte is het een laagdrempelige bundel, bij uitstek geschikt voor de feestelijke decembermaand. Een recensie door Inge Boulonois.