Hans Franse heeft genoten van ‘Lavend de liefde, de mooiste boezemverzen uit de wereldliteratuur’, bijeengestreeld door René Smeets. Hij neemt ‘dit boek mee naar [zijn] buitenlandse woon- en werkplek om daar in de hete zomer weg te kunnen dromen bij deze prachtige bloemlezing die ook mooi is om te zien.’
‘Hap ax le go me non’ is het debuut van de Vlaamse dichteres Veva Leye. Ze gebruikt alle talen waarmee ze in aanraking komt. Recensent Kamiel Choi: ‘Zo vinden we programmeertermen (‘no class def found error triggers’) en uitdrukkingen in het Frans, Duits, Engels, Grieks en Spaans. (…) Het lijkt me dat de bundel de stilzwijgende beperking van een taalgebied wil doorbreken. Het risico dat de auteur neemt, namelijk niet goed begrepen worden, is voor deze poëzie juist wenselijk, zolang het effect de interactie tussen de lezer en de tekst aanwakkert.’
In de vierde Poëzie Kort van dit jaar recensies over ‘Het onzegbare gezegd’ van Will van Sebille (Eric van Loo), ‘Soldaten’ van Jos van Daanen (Hans Puper), ‘De man waarmee iets was’ van Kees Engelhart (Levity Peters) en ‘Niet het krassen van de kraai’ van A.H.J. Dautzenberg (Eric van Loo).
Ivan Sacharov over ‘Het vermoeden van Witten’ van Henk Ester: ‘Fascinerend aan gedichten is dat iedereen zijn eigen taal bezigt. Woorden dragen wel betekenissen die iedereen min of meer bekend zijn, maar de manier waarop ze aan elkaar gelinkt worden openbaart de eigenzinnigheid van de schrijver. En dan is het weer even wennen – opnieuw leren lezen – als je een originele geest ontmoet, zoals Henk Ester.’
Hans Franse vindt ‘Entree naar de hemel’ van Niels Landstra zeer lezenswaardig: ‘Het zijn goed opgebouwde en muzikaal gevormde gedichten die door een milde ironie soms een sterk sociaal gevoel verhullen. Het komt mij voor dat de dichter lijdt aan deze wereld, dat hij de ‘entree van de hemel’ zoekt.’