Elly Woltjes in gesprek met de meervoudig gelauwerde debutant Radna Fabias over het steeds weer zoeken naar een zo waarachtig mogelijke weergave van haar waarneming, het mooie van het woord rauw en de wens een keer haar keel hees te krijsen. Schrijven is niet altijd leuk misschien maar onontkoombaar! “Ik heb mijn pen en mijn blik. Daar moet ik het mee doen.”
‘Neem dit lichaam’ van Fatena Al-Ghorra is een avontuur, aldus Ernst Jan Peters, vanwege de sterke expressieve beelden in de gedichtenbundel. Al-Ghorra schrijft gedichten die niet direct toegankelijk zijn maar wel meteen indruk maken. Is hier sprake van een zoektocht naar de geheimen van lichaam en geest of van een wanhopige hunkering naar een plaats om te landen?
Anne E. Karelse publiceerde als jong meisje al gedichten en stopte daar niet mee. Ze werd lerares Nederlands, schreef ook verhalen en maakte lessen creatief schrijven voor het basisonderwijs. Haar laatste publicatie in ExtaZe noemde ze ‘huishoudelijke gedichten’.
Herbert Mouwen over ‘Laiwarikon’ van Peter Ghyssaert: ‘De dichter lijkt geen onderwerp uit de weg te gaan. Zijn poëzieaanbod is zo groot, dat er niet aan te ontkomen valt gedichten tegen te komen waar je als lezer niet mee uit de voeten kunt. Het zij zo, gewoon doorbladeren en verder lezen, zo erg is dat niet. Voor de lezer heeft ‘Laiwarikon’ iets van een groeibriljant. Wellicht later nog eens proberen een ingang te vinden op het gedicht dat jou niet meteen binnenliet. De bundel niet te snel opzij leggen.’
De laatste jaren hernieuwde Hedwig du Jardin haar passie voor poëzie met succes; ze publiceerde regelmatig in Het gezeefde gedicht en werd genomineerd voor De Zeef Poëzieprijs. De gedichten van Du Jardin weerspiegelen de -niet altijd even gemakkelijke- relatie tussen lichaam en geest.