Auteursarchief: Hans Puper

“Apollo in de sneeuw’ is een bloemlezing van de gedichten uit de periode 1962 – 1996 van Alexander Koesjner. Peter Zeeman heeft de gedichten gekozen, vertaald en bovendien van aantekeningen en een nawoord voorzien. De dichter wordt volgens hem beschouwd als de ‘grand old man’ van de Russische literatuur, maar gek genoeg komt hij niet voor in de ‘Verzamelde werken’ van Karel van het Reve, die toch een zeer groot kenner was. Is Koesjner wel zo goed?’ (Hans Puper)

Recensent Hans Franse over ‘Blijven en weggaan’ van Ineke Holzhaus: ‘De poëzie van Ineke Holzhaus is zeer zintuiglijk. Ze neemt scherp waar en legt die waarneming vast in het gedicht, waardoor haar gedichten worden tot een persoonlijk hier en nu. Haar taalgebruik is eenvoudig, vol kleur en soms is er een ritmische muzikaliteit, die het lezen aangenaam maakt.’

Hans Puper over de nieuwe bundel van Alain Delmotte: ‘Warhoofds gekkenwerk verschilt van alles wat ik de laatste jaren aan poëzie heb gelezen. Alleen daarom al vind ik de bundel verfrissend, maar dat is niet het enige: hij is ook goed. Al bij het eerste gedicht schoot ik in de lach, maar een light verse-bundel is het niet, integendeel. En ik zeg ‘gedicht’, maar klopt dat eigenlijk wel? Dat is nog maar de vraag. ( … ) Het is net maar hoe je het bekijkt en dat is precies de bedoeling, denk ik. Een prachtbundel.’

‘Binnenplaats’ is niet alleen de omsloten tuin waar de dichter vanaf zijn balkon over uitkijkt. In het woord ‘binnenplaats’ klinkt ook iets door van het innerlijk, van de diepste kern. Recensent Eric van Loo is kritisch, maar ook enthousiast over deze bundel van Joost Baars: “Binnenplaats’ is een geweldig en omvangrijk debuut. De onderzoekingen uit de eerste afdeling zijn spannend en intiem, en nodigen uit tot herlezen en herkauwen.’

Recensent Hans Puper over de nieuwe bundel van Thomas Möhlmann: ‘Ik was een hond’ is een goede bundel. Sommige gedichten geven zich moeizaam prijs, maar een geduldige, aandachtige lezer wordt ruimschoots beloond. Het eerste gedeelte vind ik boeiender dan het tweede, omdat de variabele lengte en losse vorm goed passen bij de soms als heftig ervaren tegenstelling tussen de veiligheid van de kleine, vertrouwde omgeving en het dreigend onheil in de buitenwereld.’