‘Ik ben vandaag in dienst getreden van het goede’ schrijft Alexis de Roode in het eerste gedicht van zijn bundel ‘Een steen openvouwen’. Maar wat is het goede? Recensent Eric van Loo: ‘Veel gedichten hebben een donkere, om niet te zeggen donkerroode ondertoon. ( … ). Maar, zegt Van Loo: ‘[er zijn] ook gedichten, waarin De Roode in lyrische en heldere stijl misstanden aan de kaak stelt.’
Recensent Johan Reijmerink is onder de indruk van de bundel ‘Nachtroer’ van Charlotte Van den Broeck: Zij werkt ‘met omvangrijke cycli en bouwt structuren om haar fragiele gedachte- en gevoelsbouwwerk te ondersteunen. Daarbij kenmerkt zich haar poëzie door een breed uitwaaierend karakter. ( … ) Haar taalvirtuositeit is indrukwekkend.’
In de nieuwe ‘Poëzie Kort’ recensies van Hans Puper over ‘Het einde van de roltrap’ van Hester van Beers, ‘Bokalen’ van Nanne Nauta en ‘Het oog van de dichter’ van Anton Korteweg, de essaybundel over 25 schilderijgedichten ter gelegenheid van het 60-jarig jubileum van Ons Erfdeel.
Recensent Hans Puper: ‘‘Anagrammen van een blote keizer’, het debuut van Tijl Nuyts (1993), is vermoedelijk een zoektocht van een dichter naar taalkleuren (of gekleurde taal ), de macht van taal, het wezen ervan dat je steeds ontsnapt, de verhouding tussen verschillende talen, naar taal en werkelijkheid. Ik zeg ‘vermoedelijk’, want Nuyts maakt het je niet makkelijk.’ Waarom leg je deze bundel dan toch niet terzijde?
Juryvoorzitter Francine Houben selecteerde de 100 beste gedichten van de VSB Poëzieprijs 2017. Recensent Hans Franse: “De 100 beste gedichten’ uit de bundels ingezonden voor de VSB Poëzieprijs [geven] een goed beeld van wat en hoe in Nederland en Vlaanderen geschreven wordt.’