In de nagelaten bundel ‘Je moest me eens zien’ van K. Schippers, treffen we, volgens Adriaan Krabbendam , nabijheid, nonchalance, gemakzucht en ontroering aan. ‘’Het leeuwendeel van de gedichten bestaat uit wat ik noem ‘opsommingsgedichten’, waarin een reeks mededelingen, observaties, zegswijzen en aforismen rond een in de titel omschreven thema klaarblijkelijk willekeurig onder elkaar geplaatst worden, met soms een afsluitende opmerking of ‘conclusie’.’’
Inzendingen voor de Rob de Vos-prijs 2022 kunnen t/m 30 september 2022 worden ingestuurd. Welk aanstormend talent schrijft dit jaar het winnende gedicht en gaat er vandoor met de Rob de Vos-trofee en de geldprijs? De organisatie kijkt uit naar de gedichten en heeft nog wat tips om in het achterhoofd te houden.
In de debuutbundel ‘Oerhert’ van Astrid Haerens staat het lichaam van een vrouw centraal. Ivan Sacharov bespreekt de bundel in een longread. ‘Het lichaam is het onderwerp van deze poëzie; en de relatie mét. Het lichaam ook als poëzie, als een gedicht. Ik ben een man. Wat weet ik van de relatie van een vrouw met haar lichaam? Ik kan alleen – heel bescheiden – opmerken hoe deze teksten op míj overkomen.’
Marc Bruynseraede bespreekt ‘Waarvandaan’, de 23e bundel alweer van Hans Tentije: ‘De vraag is niet of we de poëzie van Hans Tentije moeten klasseren als een vorm van neo-romantiek, maar wat de betekenis is van zijn dichtkunst; wat hij ermee wil zeggen en wat het met ons doet. Het is zo helder, verstaanbaar en, met het métier van de scherpzinnige waarnemer, tot in de minuscule details uitgewerkt, dat je niet anders kunt dan het te bewonderen.’
De ‘Vier kwartetten’ van T.S. Eliot, ingeleid, vertaald en van aantekeningen voorzien door Paul Claes, zijn muziekstukken in taal over de tijd in al haar facetten. Pas na tweede lezing zie je hoe ingenieus Eliot dit werk heeft gecomponeerd. Hans Puper: ‘Je ziet de verbeelding van het muzikale: de leidmotieven, contrapunten, tempowisselingen, herhalingen, de varianten en dat alles volkomen in harmonie met inhoud en stemmingswisselingen. Daarbij past de variatie in versvormen.’