Recensent Herbert Mouwen dook in ‘575 Haikoots’, een bundel van Kees van Kooten: ‘Deze verzamelbundel is bedoeld voor een breed lezerspubliek en voorziet in een behoefte, zeker in deze tijden van zoveel mogelijk thuisblijven. Niet alleen de poëzieliefhebbers, maar ook lezers die de subtiele humor van deze schrijver en televisiepersoonlijkheid waarderen, kunnen ervan genieten. De haikoots zullen je als lezer vele malen een glimlach bezorgen.’
In de zesde bundel van Peter van Lier – ‘(Af)breken (op)ruimen (in)pakken’, staan afscheid en de dood centraal. Recensent Hettie Marzak ziet vakmanschap: ‘Bij Van Lier klopt altijd alles: als een rederijker zorgt hij ervoor dat zijn gedichten in hun ogenschijnlijke wirwar van witregels en spaties toch steeds vormvast zijn. De enjambementen werken als verkeersdrempels die het langzamer bewegen afdwingen.’
Recensent Kamiel Choi vindt ‘metafysika uitgelegd aan onze goden’ van sadà\exposadà zeer de moeite waard: ‘In mijn ervaring is het een ademloze zoektocht naar de mogelijkheidsvoorwaarden van betekenis. De regels lijken elkaar fysiek te overrompelen en met elkaar om voorrang te strijden. Het is fysieke poëzie waar de lezer zijn tanden in moet zetten.’
Het gebruik van de illustraties van Evelien Sergeant geven een kleurig en speels karakter aan ‘Grote gevoelens’ van Jan M. Meier, volgens recensent Maurice Broere: ‘Ondanks de bijzonder mooie uitgave en de toegankelijke thematiek van de romantische liefde vind ik deze bundel wat teleurstellend. Meier beheerst het metier, maar hij heeft de neiging clichématig tewerk te gaan.’
Volgens recensent Ivan Sacharov bestaat de poëzie van Saskia de Jong in ‘het jaagpad op en af’ uit intuïtieve woordspelingen: ‘De gedichten bestaan – als zandkastelen in een regenbui – nét op het randje van betekenis. Een betekenis die flexibel is en voor een groot deel aan de lezer wordt overgelaten. Dat is natuurlijk prachtig! Maar het heeft ook zijn beperkingen.’