‘Vos’ de nieuwste bundel van Cees Nooteboom wordt besproken door Johan Reijmerink: ‘Nooteboom mijmert over het overleden zijn van vrienden, collega-dichters, een enkel familielid, en indirect ook over zijn eigen naderende dood. De voorbereiding op het niets, de leegte, de grote stilte, het non-existente ego tekent zich opnieuw in deze bundel af. In een aantal gedichten schuift zijn ziel als onpersoonlijk bewustzijn zich over zijn denkende geest.’
De poëziewedstrijd voor de Rob de Vos-prijs 2022 gaat 15 april van start. Tot en met 30 september 2022 mag iedere deelnemer één gedicht inzenden, geïnspireerd op het thema. Dit jaar is het thema twee illustraties van kunstwerken van beeldend kunstenaar Inge Bak. Er worden tien gedichten genomineerd, daaruit komen drie winnaars voort en zeven eervolle vermeldingen. De winnaar krijgt de Rob de Vos-trofee en € 100,- Laat je inspireren door ons thema!
Het debuut ‘Tussentaal’ van spoken word dichter Esohe Weyden, wordt besproken door Peter Vermaat. ‘Er wordt veel nadruk gelegd op de dichter als podiumpersoonlijkheid, hetgeen een bundeling van die podiumgedichten minder geschikt maakt voor de thuisblijvers. Maar er staat ook veel poëzie tegenover, er is veel dat klinkt in de gedichten van deze bundel.’
Een aantal aspecten uit het leven van bijen gebruikt Paul Demets in zijn allegorische bundel ‘De bijendans’. Johan Reijmerink is van mening ‘dat hij op zoek is naar een nieuwe verhoudingen in een veranderende samenleving die doordesemd is van verkwisting en ongelijkheid. Demets weet zich op een poëtische wijze met de op handen zijnde transitie te engageren in strak gecomponeerde verzen. In strofen van verschillende lengtes vinden de versregels hun onderlinge verbondenheid in alliteratie, assonantie, enjambement en een soepel ritme.’
Kan uit een vuistdikke roman poëzie gedestilleerd worden zonder de lezer te veel te overweldigen, is de vraag die Kamiel Choi zich stelt bij ‘Het verkeerde hart’ van Jan Baeke. ‘Op meerdere plekken in de bundel schemert goede lyriek door dit postmoderne epos. Halverwege de bundel verlies ik de draad. De indrukken blijven zich opstapelen en ik moet veel moeite doen om ze voor me te zien.’