Auteur archief: Janine Jongsma

In ‘De schaduw van Morandi’, de achtste bundel van Antoon Van den Braembussche, schildert hij met woorden de stilte, zoals Morandi dit deed met het schilderen van zijn stillevens. Johan Reijmerink zegt hierover:‘Het onuitsprekelijke, het onherhaalbare en het onzegbare zijn thema’s die Van den Braembussche zowel in zijn filosofisch als poëtisch werk bezielen. Hij heeft aan het onuitsprekelijke ingetogen, lichtgevende, loepzuivere woorden meegegeven.’

Volgens Herbert Mouwen verdient de bundel ‘loslaten zullen ze nooit meer’ van Marius Atmoredjo een prominente plaats tussen de vele, markante uitgaven die de Surinaamse vertelkunst de laatste decennia heeft voortgebracht. ‘Als lezer krijg je het gevoel alsof je door een historische beeldatlas bladert bij het lezen van deze strofische, vrij dynamische gedichten. Het is duidelijk dat de klankrijkdom en de speelse ritmiek die ook kenmerkend is voor de orale literatuur in deze gedichten terugkomt.‘

Maurice Broere vindt ‘diorama’, de debuutbundel van Frederik Bosmans, zeer geslaagd: ‘Thema’s zijn ouder worden, de dood, eenzaamheid, ongemakkelijke situaties. Heel aardig is ook de intertekstualiteit. Een interessante bundel die uitnodigt tot herlezing door de soms complexe inhoud, die nieuwsgierig maakt. Het polyinterpretabele maakt het tot poëzie die staat als een huis. In mijn ogen kunnen we nog veel verwachten van deze auteur.’

‘Opgelet. Het materiaal moet ademen’ van Annet Zaagsma wordt besproken door Yolandi de Beer en zij is enthousiast: ‘Zaagsma’s gedichten raken alle aspecten van het leven aan. Eenzaamheid, daten, proberen, opgeven, meedoen, uitstaan. Ik merk dat ik het herkenbaar en toch vreemd, vertroostend en gelijk beangstigend vind. Haar woorden volgen je -ook al steek je je kop in het zand – de woorden zitten toch al in je hoofd.’