Naast de Testaccio, achter de piramide van Caius Cestiu’, bij de Porta San Paolo, aan de vroegere buitenrand van Rome, ligt een van de mooiste kerkhoven die Hans Franse kent. De tragiek van de romantiek beïnvloedt hem. Het beeld van een vrouw voor het graf en hoe ze weg loopt, zo definitief weg, overmand door verdriet dat ze eigenlijk niet kon plaatsen.
Rogier de Jong ziet een Nationaal Monument voor zich, gemaakt van rode stempotloden. “Wat een krachtige en prachtige uiting zou dat zijn van het kunstwerk van onze vrijheid. Tien miljoen rode stempotloden bijeengebracht in één Nationaal Monument – wie daar onbewogen bij blijft, heeft een balk in zijn oog.” Als hij beeldend kunstenaar was, wist hij het wel, maar ja, hij is dichter!
Jos van Hest windt zich terecht op over de fouten, verkeerde leestekens en eigenzinnige veranderingen in de gedichten van J. J. Slauerhoff (1898 – 1936), afgedrukt op blauwe glasplaten die op diverse plekken op het eiland Vlieland als plassen in de grond liggen. En waar is de naam van de dichter gebleven?
Een persoonlijk afscheid van Hans Puper, Janine Jongsma en Alja Spaan van onze collega en vriend, dichter Eric van Loo.
Hans Franse herdenkt Iris Origo en met haar zoveel anderen. In Italië heeft ieder zijn eigen herdenking aan de Tweede Wereldoorlog. Terwijl hij met zijn vrouw drie strofen van ‘De achttien doden’ van Campert opzegt en ‘De trein’ van Bert Voeten, denkt hij aan de tocht die een moeder met haar kinderen maakte in de schietpauzes van twee vechtende legers.