Vandaag start een nieuwe serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? De medewerkers van Meander zijn achtereenvolgens serieus, speels, poëtisch, humoristisch, streng, onderhoudend, kort, (iets) te lang, verlegen, duidelijk, zeker, geërgerd, motiverend, vluchtig of vragend.
Het eerste antwoord komt van Johan Reijmerink.
Hans Franse geeft altijd prachtige inkijkjes, hij vergroot ons uitzicht en doet ons genieten van zijn tweede land, Italië, met al haar bijzonderheden. Vandaag is hij in Orvieto en stapt gelijk met Couperus in de koets en terwijl de laatste zich mopperend afvraagt of dit stadje wel bestaansrecht heeft, geniet onze columnist van de route en ziet wat Couperus niet zag.
‘Kinderen zijn hinderen’. Een diep doorvoeld onderwijsdrama van Hans Puper.
Hij stelt zich voor als Sassebas, De Dakloze dichter. ‘Ik heet Karel’ vertel ik ‘en ik dicht ook.” Een warme column met een intense ontmoeting in een onzichtbaar netwerk van mensen, een dichte deur, een huilbui, een tante met dementie, Jack Kerouac en een eindregel uit het vers van de Dakloze dichter: “Als het leven onbetaalbaar is zijn wij allen rijk.”
Mei is voorbij, de Mariamaand waarin de moeder van de acht zussen, twee broers en Jan Loogman jarig was. Ook na haar dood komen ze op haar verjaardag bij elkaar, bij voorkeur in het café in haar geboortedorp. Onze columnist citeert Guido Gezelle maar denkt aan een regel van Achterberg terwijl hij zich afvraagt of kinderen uit grote gezinnen geen gedichten schrijven over hun moeder?