Hans Puper: ‘Een tijdje terug zag ik tot mijn verrassing Johannes staan op een druk perron in Arnhem. Ik had hem al 25 jaar niet gezien. Hij was kaal geworden en had geen snor meer, maar verder was hij weinig veranderd. Hij herkende me niet; ik moest hem vertellen dat we heel goede collega’s zijn geweest. Hij bleek nog dezelfde vriendelijke tobber als toen.’
Het uitgeven van gedichten is niet lucratief. Kun je er van leven? Hans Franse gelooft het niet echt. Kan een heilige of een dichter wel de economische motor van de plaatselijke middenstand en het toerisme worden? Ja, dat kan in Italië waar hij al meer dan 30 jaar woont. U leest het in deze column.
Bepaalde gedichten zijn niet meer weg te denken uit de Nederlandse literatuur. Deze aflevering neemt Redacteur Klassiekers Eric van Loo de lezer mee in een gedachte-experiment. Wat als we nog nooit van Hendrik Marsman gehoord zouden hebben? Zou zijn werk in de prijzen vallen? Zou het überhaupt opgemerkt worden?
In deze column geeft Jan Loogman zijn mening over de biografie van Elsbeth Etty over Willem Wilmink, ‘In de man zit nog een jongen’. Vage onlustgevoelens over de biografie kristalliseerden zich tijdens het schrijven uit tot een helder standpunt. Hij wil een biograaf die zich kan voorstellen dat succes en gevoel van miskenning samen kunnen gaan, dat onhandig gedrag uitsluiting oproept en die de psychische last ervan tracht te begrijpen of herkent.
In zijn vorige column schreef Hans Puper van welke poëzie hij houdt. Wat betekent dat voor zijn recensies? Hij wil zich niet door zijn voorkeuren laten leiden, want dat zou eenzijdige besprekingen opleveren die bundels te weinig recht doen. Maar uitschakelen kun je ze niet. Hoe moet het dan wel?