‘Soms weet je -zeker als kind- met een tovenaar te maken te hebben.’ Karel Wasch over zijn grootvader, de man naar wie hij vernoemd werd, de romancier èn de liefhebber van glas.
Na de oorlog schrijft hij nauwelijks meer. De tovenaar bleef tot zijn dood actief als toneelcriticus, conservator, verzetsman en esotericus. ‘Een rijk leven. Ik ben nog steeds trots op hem.’
Wat is er belangrijker op de werkvloer: dat colbert dat je snel aanschiet als een bezoeker zich meldt of dat gedicht dat achter je bureau hangt? Columnist Jan Loogman over poëzie op de werkplek en stilstaan bij een contact dat zomaar vriendschap is, ‘om overmorgen iets te hebben achtergelaten, daar moet je vandaag voor zorgen’.
Hans Puper lost een paar misverstanden op over Meander, recensenten en de opvatting dat het belangrijk is de bedoelingen van een dichter te kennen.
Weet u (nog) wie de internationaal meest bekende Nederlandse dichter was uit het begin van de 16e eeuw? Hans Franse brengt ons terug bij Janus Secundus en een wereld die steeds ‘kleiner’ geworden was onder andere door de uitvinding van de boekdrukkunst. Hij verdwaalt bijna in het luisterrijk cultureel Hof van Marguerita van Savoye maar komt uiteindelijk weer terug op het Haags Noordeinde.
Columnist Karel Wasch ontmoet ‘de schrijfster, vertaalster en het icoon van de Italiaanse letteren’, Fernanda Pivano, in een café in de Amsterdamse binnenstad, recorder en veel aantekeningen onder zijn arm. Maar waarom neemt hij een dessertlepeltje mee? Hoe is je Italiaans? plaagt ze. Hij voelt zich klein tegenover de vrouw die bevriend was met Hemingway, Dorothy Parker, Kerouac, Bukowski maar ook Lou Reed, Tom Waits. Na afloop vraagt ze zijn telefoonnummer….