door Archivaris | okt 30, 2010 | Gedichten
Mens blijft staan Waren we nuttiger dingen geweest, onze buiken groenblauwe globes, onze harten de motors (eenzaam, knalroze) onze handen door goden omwikkeld met plakband, aan draden tot grotere dingen bewogen en waren we draagbaar geweest (handvat aan de bovenkant)...
door Archivaris | okt 30, 2010 | Gedichten
Medea ben ik kleindochter van Helios die er mocht zijn met zonnevlekjes licht en schaduw op haar gebruinde huid, ligt hier voor u ter inzage geen Medea ben ik als vleugels van gezworen woorden scheuren als taal geschoren schapen baart, in wisselend perspectief een...
door Archivaris | okt 2, 2010 | Gedichten
O, de ode aan de ode aan Ik ken een vrouw: ze sterft op uw bodem zij mag het niet weten zij zou huilen als bij het afscheid van haar favoriete personage in die soap heet ze Carmen zo heetten ze allemaal zij die tevergeefs op u wachtten. Ik heb u slechts vertaald...
door Archivaris | okt 2, 2010 | Gedichten
Stad Op hoeven draaft de stad de nacht door lange teugels om gebouwen zweepslagen op het plein van opwinding luiden de klokken bakstenen laten hun greep los fietsen ratelen de straat op, fornuizen. Genoeg. De stad strijkt neer bij een oever door het rinkelen en gongen...
door Archivaris | okt 2, 2010 | Gedichten
FURIEN ik ga je dag zeggen, je verlaten, ik neem afscheid, ik draai me om ik geef alles terug dan kleed ik me uit en laat me op de grond vallen mijn lichaam markeren door iets zots, iets ongewoons zodat een ieder verbijsterd langs me heen loopt jaren blijf ik liggen...
door Archivaris | sep 18, 2010 | Gedichten
MISMOEDIG Ze laat mij zakken in een land van sneeuw en ongeboren wolken, waar raven hun nest hebben verlaten; de schuld aan God is kwijtgescholden. In het nieuwe land vraagt een jonge godin de weg naar de hemel. Ik zeg: er is geen weg. Vastbesloten. Ik kom eruit. Op...
