door Archivaris | sep 4, 2010 | Gedichten
De IJzige Stilte hij zwijgt leegte compleet zonder handen of voeten waarom luistert zij als niets de bodem raakt in de boodschap zit het geheim verpakt in stille vingerknippen onuitgesproken beelden glijden rakelings achter haar gladde rug – het gezegde van...
door Archivaris | sep 4, 2010 | Gedichten
Strepen Strepen wezen op dagen gevangenschap meten, kindervrezen, hongersnood. ’s Avonds gevangen vissen los -laten op de koudstenen vloer en dan nogmaals vangen, nog een keer. En hoe we keer op keer mannensnorren maaiden rebelse makkers opfraaiden met rode...
door Archivaris | jun 26, 2010 | Gedichten
gezonken dromen je las ergens een strofe* over gezonken dromen, kon er niet van slapen – de gedachte van een droom, zinkend in je eigen brein, spookte door je hoofd de hersenen bestaan merendeels uit water – wat zink en andere ionen, dit voor de...
door Archivaris | jun 12, 2010 | Gedichten
Hetzelfde Jij en ik wij zijn onvolmaakter in elkaar gezet dan onze vaders We denken dat we hen herhalen en vechten ’s nachts Zal ik het mannetje Zal jij het vrouwtje Onder de lakens spuwen we hun ergste zonden uit Steeds willen we van opzij naar de geboorte van...
door Archivaris | jun 3, 2010 | Gedichten
Ik schreef over de dag van de blaffende honden in het park, over het tegenovergestelde van de leugen, het manifesteert zich op sommige dagen zelfs in de verzonken zeeën van menselijke verzinsels, onaandoenlijk is het gezegde Waarheid bestaat Leugen vergaat het is...
door Archivaris | mei 28, 2010 | Gedichten
Kalme zee Zo is het ons uiteindelijk vergaan: als schepen zonder lading reizen wij. Niet doelloos, neen, de sterren en de maan zijn onze gids, zoals weleer toen zij het trekken langs een vaste hemelbaan aan ons als voorbeeld stelden. Ieder tij bracht wrakhout mee uit...
