door Archivaris | okt 2, 2010 | Gedichten
FURIEN ik ga je dag zeggen, je verlaten, ik neem afscheid, ik draai me om ik geef alles terug dan kleed ik me uit en laat me op de grond vallen mijn lichaam markeren door iets zots, iets ongewoons zodat een ieder verbijsterd langs me heen loopt jaren blijf ik liggen...
door Archivaris | sep 18, 2010 | Gedichten
MISMOEDIG Ze laat mij zakken in een land van sneeuw en ongeboren wolken, waar raven hun nest hebben verlaten; de schuld aan God is kwijtgescholden. In het nieuwe land vraagt een jonge godin de weg naar de hemel. Ik zeg: er is geen weg. Vastbesloten. Ik kom eruit. Op...
door Archivaris | sep 18, 2010 | Gedichten
DE PUBLIEKE RUIMTE Hoe performen we hier? Met welk gedrag? Voorbeeld 1. Op de bus helpen we een kinderwagen aan boord, tonen spontaan ons vervoerbewijs. We beschadigen ramen en bekleding, terwijl ik op de bus zit. Ik word beïnvloed door (frisdrank): Een man houdt...
door Archivaris | sep 4, 2010 | Gedichten
De IJzige Stilte hij zwijgt leegte compleet zonder handen of voeten waarom luistert zij als niets de bodem raakt in de boodschap zit het geheim verpakt in stille vingerknippen onuitgesproken beelden glijden rakelings achter haar gladde rug – het gezegde van...
door Archivaris | sep 4, 2010 | Gedichten
Strepen Strepen wezen op dagen gevangenschap meten, kindervrezen, hongersnood. ’s Avonds gevangen vissen los -laten op de koudstenen vloer en dan nogmaals vangen, nog een keer. En hoe we keer op keer mannensnorren maaiden rebelse makkers opfraaiden met rode...
door Archivaris | jun 26, 2010 | Gedichten
gezonken dromen je las ergens een strofe* over gezonken dromen, kon er niet van slapen – de gedachte van een droom, zinkend in je eigen brein, spookte door je hoofd de hersenen bestaan merendeels uit water – wat zink en andere ionen, dit voor de...
