Categorie archieven: Gedichten

Wintertijd – de verloren uren Toen ik gisteren het gordijn open schoof om te zien of het vroeg of laat was scheerden de verloren uren voorbij de uren van niet geziene minnaars van niet gezworen vriendschappen onuitgesproken lichte gedachten ze scheerden misschien omdat zij zich schaamden dat ik ze ooit ongezien had gelaten ik ze nu tevergeefs terug wilde fluiten maar ik sloot het gordijn zonder spijt keek naar mijn bed met een hoofd op het kussen dat ik nooit had bemind als ik niet had verloren de uren ten spijt.   Poldersmartlap Nu is de boerderij tot residence verbouwd […]

VIER MANIEREN OM OP IEMAND TE WACHTEN 1.   Zittend. Denkend aan liggen. Je handen       strijken rimpels in het tafellaken glad       rond een gerecht dat moeilijk en te veel       voor twee en niet als op het plaatje is,       maar ruikt, het ruikt de ramen uit, het       doet zijn best niet in te zakken, zoals       een ingehouden buik niet bol te zijn –       ook andersom is vergelijken. 2.   Lopend. Bijvoorbeeld naar de ramen       en terug en toch weer naar de ramen,       omdat geluid zich buigt naar wat je       horen wilt, maar het niet is. Er danst       een stoet voorbij, verklede mensen die […]

EEN FIJNE AVOND Het strand ligt bezaaid met kammen, strengen, katrollen. De zee is vrijgevig. Maar de schappen zijn bijna leeg. Het is druk bij de kassa, men hamstert. De massa dringt op, eist rijkdom, vrijheid, gelijkheid. Er zullen koppen gaan rollen! Mijn brood en mijn wijn afgerekend. Zegeltjes nog? Een fijne avond! Hoor ik het goed? Men groet mij uiterst beleefd. Ik heb niets te vrezen.   LETTERS Ze trokken zich terug, er schuin tegenover. Hard in mijn hand een stuk drijfhout. De maan strooide licht in de schaal. En de zee begon te bewegen. De hak van de […]

KIST bij toeval dacht ik vanochtend aan de dood. ik zag geen wreedaard, zeis of zwart fluweel, ik zag niets. in de keuken stond een kist. dit is een drager van aardappels. men haalt ze uit de grond, neemt hun jas aan, de kapstok is een groene bak, ma serveert met bonen. dan eet je met smaak. het mes snijdt aan twee kanten het naaktgekookte bovenlijf aan kruimels. men zou je zo maar opgraven.   HERZ een koe is zich zijn staart niet bewust, hoogstens de vlieg. zo zagen we er een staan roken het groene gras, dachten dat te […]