Categoriearchief: Recensies

Romain John van de Maele leerde het werk van Miel Vanstreels kennen in het begin van de jaren zeventig, maar verloor het daarna grotendeels uit het oog. Hij is blij met de hernieuwde kennismaking. In ‘De eerste zeventien’ gaat een aantal gedichten over het wielerleven, ‘maar de dichter beschrijft vooral zijn kinder- en jeugdjaren tussen 1951 en 1970.’ Net als Van de Maele zoekt de dichter ‘naar verdieping in een talig universum. Niet de foto die vergeeld of gekruld in een doos of een album aan een gebeurtenis herinnert, maar het woordbeeld, dat in het onderbewuste ligt opgeslagen, opent de sluizen van de zingeving.’

In ‘De klaverknoop’ gaat Paul Demets op zoek naar de mens, en in het bijzonder naar de verknooptheid van het ik. Johan Reijmerink ontwart voor ons enkele knopen, en laat zien hoe de dichter voortborduurt op Lacan en Deleuze. Een intrigerende bundel: ‘Het blijkt moeilijk te zijn om zichzelf terug te vinden, om zichzelf terug te denken in de verknopingen waaruit men is voortgekomen en waarbinnen men is groot geworden.’

Hans Puper over ‘Gedichten met een Mazda 626’ van Jonathan Griffioen: ‘Ontsnappen uit de afgebakende ruimten van het kantoor naar onbegrensde vlakten, van etikettenplakkerij naar de vrijheid van de Mazda 626 die harder optrekt dan een Golf, de Mazda met overmoedige inzittenden die een onvoorwaardelijke liefde en vriendschap voor elkaar voelen.’ Poëzie is het middel daartoe. Een heel goede bundel.

In de afdeling ‘Grondgebied’ uit de gelijknamige bundel behandelt Roger de Neef de puur menselijke tragiek van het wonen en samenwonen van en met oorlogsvluchtelingen en migranten in onze open en evenzeer gesloten samenlevingen. Volgens Maurice Broere de interessantste afdeling van de hele bundel, die volgens hem enigszins disharmonisch in elkaar steekt. ‘Als er wat meer gedichten geschrapt zouden zijn, zou dat een beter geheel hebben opgeleverd.’