In de reeks Franse literatuur brengt uitgeverij Vleugels een interessante titel uit: ‘Le voyage de Hollande’ van Louis Aragon (tweetalige editie). Nederland gezien door de ogen van een Franse dichter. Johan Reijmerink concludeert dat Katelijne De Vuyst de lezer een zeer leesbare en soepele vertaling voorlegt: “Deze reis verdient het meer bekendheid te krijgen vanwege de schoonheid van de taal en het bezongen land.”
Levity Peters over ‘Steven!’ van René Huigen: ‘[We] hebben steeds vaker te maken met degelijke, kundige en vlijtige letterknutselaars als Huigen, die zich aan de wereld en het menselijk bestaan weinig tot niets gelegen laten liggen, en die alleen maar rond reizen in hun eigen kop, zich vermaken met de literatuur die ze tot zich namen, en die ze goedmoedig als vriendelijke, geurloze boertjes oprispen.’
‘Zeesnede’ bevat bijna alle gedichten van B. Zwaal uit de periode 1984 tot heden. Een deel ervan is nieuw. Berry Vos is onder de indruk: ‘Dit is geen poëzie die je per kilo tot je neemt. Hoe kort sommige gedichten ook zijn, je doet er lang over om ze te verteren. Niet in de zin dat ze zwaar op de maag liggen; integendeel. De poëzie heeft een zeer prettige en lange nasmaak. (…) In de klassieke muziek kennen we de term ‘symfonisch gedicht’, waarmee de componist een verhaal met de muziek wil vertellen, in plaats van zuiver muzikaal te zijn. Analoog hieraan zou je de poëzie van Zwaal ‘poëtische kamermuziek’ kunnen noemen.’
Als nationale hofnar van dienst fileert Stijn De Paepe sinds 2016 de politieke zeden in het Belgisch dagblad ’De Morgen’. Uit deze gedichten is een ruime keuze gemaakt voor ‘Belgische ballades. Het land op de korrel.’ Inge Boulonois geniet van zijn vakmanschap, waarmee De Paepe zich in de traditie plaatst van de rederijkersgezelschappen, die in de 15e eeuw opbloeiden in de Zuidelijke Nederlanden.
Herbert Mouwen over ‘Keto Stiefcommando’ van Tomas Lieske: “Impliciet maakt Lieske de lezer duidelijk dat het afgelopen moet zijn met de westerse dominante houding om ongevraagd de geschiedenis van o.a. de Afrikanen te beschrijven. Dat kunnen zij zelf beter dan wie ook, daar hebben zij de ‘blanke geest’ niet bij nodig. Keto Stiefcommando is niet zomaar een origineel tijdsbeeld, het is een pamflet. Samen met de bundel ‘Daedalea’ is het een vlammend dubbelpamflet.”