Maurice Broere is onder de indruk van de nieuwe bundel van Mischa Andriessen: “Winterlaken’ is een boeiende, intrigerende bundel, waarin schrijnend verlies en de gevolgen voor de personages op indringende wijze in beeld gebracht worden, maar nooit expliciet, waardoor deze poëzie een universeel karakter krijgt en niet blijft hangen in het persoonlijke verdriet. Nergens is Andriessen sentimenteel.’
Ter gelegenheid van het dertigjarig dichterschap van Chawwa Wijnberg verscheen naast haar nieuwe bundel ‘Het ontbreken hoor je niet’ ook een herdruk van haar debuut ‘Aan mij is niets te zien’. Hans Franse weet zich geraakt door haar gedichten: “deze heldere poëzie vertoont een authentiek engagement, dat haar integere credo is en – met de vreugde over de schoonheid, de liefde en Middelburg – de drijfveer van haar werk vormt.
Peter J.R. Vermaat over de tweetalige bundel ‘Die Verherrlichung des Champignon / De verheerlijking van de champignon’: ‘Vertalen is een vak apart, poëzie vertalen is koorddansen zonder vangnet. Het siert Tsead Bruinja dat hij zijn Nederlandse vertalingen naast de Duitse originelen afdrukt, het siert [Ralf] Thenior dat hij dat heeft toegelaten. Zo geven beiden elkaar de mogelijkheid om de ander te overtreffen en krijgt de lezer netto twee bundels voor de prijs van één.’
Een nieuwe Poëzie kort met recensies van Kamiel Choi, Ernst Jan Peters, Lennert Ras en Hans Puper over respectievelijk ‘Opabinia’ van Frederik Lucien de Laere, ‘Vallende tijd’ van Mohammed Chacha, Mimoun el Walid, Fadma el Ouariachi en Ahmed Ziani, ‘Schraal volk’ van Joost Wasser en ‘The Raven. Louter duisternis. Darkness there and nothing more’ door Edgar Allan Poe e.a.
‘Poëzie Hardop’ van Hans en Monique Hagen is een bundel van 35 speelse columns over gedichten met ‘poëtische’ illustraties van Maartje Kuiper. Om voor te lezen aan kinderen en die dan zo mee te nemen in de kracht van gedichten, overigens zonder belerend te zijn. Volgens Ernst Jan Peters is ‘Poëzie Hardop’ ook geschikt voor de volwassen poëzieliefhebber die er graag aan wordt herinnerd waarom hij dat ook alweer was geworden. Want Hans en Monique Hagen schrijven voor kinderen, maar niet kinderachtig.