Peter J.R. Vermaat is niet blij met de bundel ‘Houvastvergankelijkheidsleer’ van Jan Baeke: ‘[O]m te kunnen fungeren als kunst, moet die taal altijd een verankering, een aangrijpingspunt hebben in een basale beleving van de lezer. Hermetisme omwille van zichzelf, gewild onthouden van betekenis en andere kouwenarigheid maakt de vermelding van het woord ‘gedichten’ op het voorblad van een bundel tot een gotspe. Dat geldt ook voor deze.’
In de tweede Poëzie Kort van 2019 recensies over ‘een bloesem van glas’ van look J. Boden (Hans Puper) en ‘Met jou’ van Mirjam Al & Merik van der Torren (Lennert Ras). De Poëzieweek staat op het punt te beginnen; het thema is vrijheid. Vicky Francken en de Koepeldichters werkten dat thema op hun eigen manier uit in hun bundeltjes ‘Blauw is tweekleurig’ en ‘Poëzie in de koepel’. Hans Puper besprak ze.
Liesbeth Lagemaat debuteerde in 2005 met de bundel ‘Een grimwoud in mijn keel’, waarvoor zij de C.Buddingh’-prijs ontving. Gedichten van haar verschenen veelvuldig in De Tweede Ronde, alsmede in Awater en Het Liegend Konijn. Johan Reijmerink trof in ‘Abri’ veel bevlogenheid aan, maar ook een exuberantie in woord en beeld. Ze maakt het de lezer niet altijd even makkelijk: ‘Bij eerste lezing waan je je in een onstuimige zee vol los drijvende woorden en beelden.’ De poëzie lijkt voor Lagemaat een schuilplaats in een onherbergzame wereld.
‘The Best Of Delphine Lecompte’ van (hoe kan het anders) de Vlaamse dichter Delphine Lecompte brengt haar 110 beste gedichten uit zeven verschenen dichtbundels. Ernst Jan Peters las deze verzamelbloemlezing en voelde zich getuige van een steeds vormvastere soap over de harde absurditeiten van het leven. Onleesbaar verdrietig als er niet een onderhuidse humor in zat die voldoende afstand geeft om het draaglijk te houden.
Huub Beurskens heeft de verzamelde gedichten van Nabokov vertaald. Johan Reijmerink heeft bewondering voor beiden: ‘Hoewel ik Beurskens niet nauw op voet heb gevolgd in zijn vertaalavontuur, meen ik toch dat hij erin geslaagd is de poëzie van Nabokov naar onze tijd toe te brengen. (…) Beurskens geeft met deze verfrissende vertaling de poëzie van Nabokov een nieuwe kans in ons taalgebied.