Categoriearchief: Recensies

Ivan Sacharov vindt het debuut ‘contouren voor verderop’ van Peter Prins goed: ‘Ja, hoe is het te vertalen, verderop, die afstand, in de harde taal waarin je thuis bent? Hoe passen onze huidige gewoontes bij iemand die van ver weg komt? Hoe word je die je zult blijven (…)? En tenslotte, last but not least, voor de lezer, die een afstand in een tekst aflegt: hoe kan hij zichzelf zo veranderen dat hij een tekst (poëzie) die hij (nog) niet begrijpt gaat begrijpen?’

Levity Peters over ‘Ik wist niet dat jij niet wist dat ik niet wist’ van de Taiwanese dichters Ye Mimi:”De poëzie van Ye Mimi blijkt meer te zijn dan een vermakelijk en aanstekelijk licht taalspel. Het is (…) een poëzie die je moet voelen of ervaren, en die je dan nog heel lang vast kan houden, als is zij een ‘herinneringspenning’ van jezelf. Het is een van de poëziebundels die ik als een kleinood koester.”

Onlangs verscheen de tiende bundel van Bart Plouvier: ‘Over de dingen’. De bundel bevat veel vormvaste poëzie, m.n. sonnetten. Het merendeel gaat over de relatie met een ‘schoon lief’, het ouder worden of een combinatie van beide. Ondanks de ronkende flaptekst en de vermelde grote staat van dienst van de dichter was het lezen van diens gedichten voor Peter Vermaat geen groot genoegen: “De structuur van de verzen vloeit nergens voort uit de inhoud en niet zelden gaat een breed opgezet gedicht als een nachtkaars uit”.

Kamiel Choi over ‘Memento’ van Rogier de Jong: [Hij] komt van buiten de poëziewereld en beschrijft in eenvoudige taal taferelen die invoelbaar zijn en in de geest van een actieve lezer kunnen worden herschapen. De taal in ‘Memento’ is onmachtig maar de bundel roept soms beelden op die de lezer bijblijven.

‘Diep en binnensmonds’ (red. Carl De Streycker & Yves T’Sjoen) bevat beschouwingen over de bundels ‘Hercules’, ‘Richelieu’ en ‘Nostradamus’ van Paul Snoek. Herbert Mouwen: “Het boek is een veelkleurig palet van invalshoeken om de poëzie van Paul Snoek te bestuderen. Persoonlijk had er voor mij nog meer ingegaan mogen worden op het drieluik als eenheid (…). Niettemin draagt ‘Diep en binnensmonds’ op positieve wijze bij aan de hernieuwde aandacht voor het werk van deze markante Vlaamse dichter.”