Categorie archieven: Recensies

‘STUDIO HAIKU’ van Lotte Dodion is een leerboek voor het schrijven van haiku. Op vlotte toon enthousiasmeert Dodion de lezer om aan de slag te gaan. Kenner van haiku, Jeanine Hoedemakers, ziet dat er voldoende gereedschap geboden wordt om te beginnen met schrijven, toch uit zij ook kritiek. Waarom wordt deze kwetsbare kunstvorm in het boek steevast gedegradeerd naar een gezellig tussendoortje? ‘Het gevaar schuilt er bij dit soort kwalificaties in dat de haiku naar het niveau van de hobbyschrijver wordt gedegradeerd.’ Een longread.

Een longread van Herbert Mouwen over de biografie van Theo van Doesburg, ‘Ik sta helemaal alleen’, door Sjoerd van Faassen en Hans Renders. Een gedetailleerd werk, maar vlot geschreven en toegankelijk. Ook is ‘deze biografie één grote opsomming van weerstand bieden, ruzie maken en meedogenloze kritiek hebben op alles en iedereen.’ Als dichter blijft Van Doesburg een merkwaardige figuur, waar volgens Mouwen meer aandacht aan geschonken had kunnen worden in deze biografie. De typering ‘seismograaf van de avant-garde’ is ten slotte terecht, aldus Mouwen.

Eindelijk is er weer een spiksplinternieuwe grote verzamelbundel van Kees Stip uitgekomen: ‘Puntgaaf’. Ivo de Wijs, bijgestaan door Jaap Bakker, heeft een selectie gemaakt uit het omvangrijke oeuvre van deze illustere puntdichter. ‘Puntgaaf’ bevat nooit eerder gepubliceerde gedichten. Een longread van onze specialist op het gebied van Light verse: Inge Boulonois.

Marc Bruynseraede dook in het ‘Gedichtenboek 1962-2022’ van Roger de Neef, ‘Het hier’ genaamd: ‘’Gedichten van Roger de Neef lezen is een feest voor het intellect en de honger naar speelse, soms kinderlijke buitelingen van jazzy vrijheid en bodemloosheid van het gevoel. ‘Het Hier’ is niet zomaar een bundeling van het geschrevene maar een terechte existentiële présence en intensiteit, waarmee de dichter ‘het leven celebreert in al zijn slordigheid’. ‘Hier’ staat voor het tijdloze en onverklaarbaar nu.’’

Paul Bezembinder schrijft geen toegankelijke poëzie in zijn bundel ‘Duizelingen’, al levert het soms wel ingenieuze bouwwerken aan gedichten op. Peter Vermaat houdt wel van wat speur- en uitzoekwerk, maar komt tot de conclusie dat: ‘Het nadeel van intellectueel poëtische uitdagingen is dat ze te snel het karakter krijgen van raadsels, die – eenmaal opgelost – hun aantrekkingskracht verliezen.’