Het is duidelijk dat de huidige tijdgeest wil dat wij ons culturele erfgoed afbakenen en in ‘canons’ bewaren. Met het schitterend uitgegeven Lyriek van de Lage Landen (met meer dan honderd afbeeldingen rijk geïllustreerd) beantwoordt Paul Claes de oproep daartoe voor de poëzie, die hij een kompas wilde geven voor de eenentwintigste eeuw, een ijkpunt voor onderwijs, kritiek en cultuur.
‘Eindelijk een bundel puur met poëzie!’ vindt Ivan Sacharov van Tuig van Johanna Geels. De dichteres zoekt contact. Haar gedichten geTUIGen daarvan.
De gedichten van Renée van Riessen in haar vierde bundel Krekels in de keuken tillen Johan Reijmerink op uit zijn dagelijkse beslommeringen. ‘Inspiratie onder handbereik.’
Nederlandse lezers zullen wellicht nooit van Hugo Schiltz gehoord hebben maar in Vlaanderen is hij een bekendheid. Maar niet als dichter. Schiltz (1927 – 2006) was namelijk een vooraanstaand Vlaams politicus. Vanaf de jaren vijftig was hij onder andere parlementslid, voorzitter van de Volksunie, minister van Financiën, senator en uiteindelijk minister van staat. Bouke Vlierhuis vraagt zich af of hij met Het gesloten schrijn te maken heeft met een biografisch-historisch document, een vergeten kunstwerk of een posthume hommage.
Ter gelegenheid van de op 29 november gehouden Nationale Stadsdichtersdag (de vierde inmiddels, en opnieuw in Lelystad) verscheen onder de wat oubollige titel Verzen van verbondenheid een door Gerard Beense samengestelde bloemlezing van 125 gedichten van 45 stadsdichters, onder wie ook enkele Belgische.