Interviews

Jürgen smit houdt een buitengewoon boeiend weblog bij over jonggestorven dichters. Sander de Vaan vroeg hem waar die belangstelling voor deze onfortuinlijke groep poëten vandaan komt.

Tania Corrèa Alegria werd in Brazilië geboren maar woont tegenwoordig in Lissabon. Ze studeerde rechten en Sociale Wetenschappen en werkte in de maritieme transportsector. In 2008 publiceerde ze de tweetalige Spaans-Portugese bundel InVerso en in 2010 het Spaanstalige Memorial de Exorcismos. Fa Claes vertaalde een aantal van haar gedichten en Sander de Vaan had een mailgesprek met de Braziliaanse, die zich prima thuisvoelt in haar ‘nieuwe’ vaderland Portugal.

In het jongste nummer van nY vielen Jeroen Dera de gedichten van Maarten van der Graaff (1987) op. Wie is deze dichter die de kitsch en het sentiment in zijn poëzie wil opzoeken?

Maren Mostert is dichter en vertaler. Momenteel is ze bezig met de vertaling van een dikke fantasyroman van Juliet Marillier. Voor haar is poëzie ‘een ode aan de eenvoud: met weinig woorden veelzeggende beelden scheppen’. Uit de gedichten die zij pas geleden instuurde blijkt haar trouw aan deze opvatting.

Schrijver en journalist Peter Swanborn (1963) debuteerde in 2007 als dichter met Bij het zien van zijn lichaam, in de Contrabas-reeks. In 2009 publiceerde hij in opdracht van de Zeeuwse Slibreeks een bundel met liederen over verdronken Zeeuwen: Een koud bad. Bij uitgeverij Podium verscheen later dat jaar Tot ook ik verwaai, een bundel waarin Swanborn in 37 gedichten de voortschrijdende dementie van zijn moeder beschrijft. "Ik schrijf graag over een thema dat dichtbij ligt. De kunst is alleen om zo te schrijven dat het ook voor de lezer dichtbij komt. En het één komt niet uit het ander voort, integendeel. Je moet zelf eerst afstand nemen, wil de lezer jouw werk ook als ‘dichtbij’ ervaren."

Lotte Dodion omschrijft zichzelf als "Een 23-jarige schrijfster en performer, met een diploma internationale politiek en interreligieuze dialoog en toch zo zot van taal als een eerstejaars student Germaanse talen. Iemand met veel stekels maar nog veel meer zachte plekken. Iemand die goed wil zijn in alles, weet dat dat niet kan maar het toch probeert. Veel te veel nadenkt. Iemand die zot wordt van schrijven, maar het ook niet laten kan. Een wereldverbeteraar van de realistische soort. Een piekeraar en toch to the point."

Paul Bogaert (1968) studeerde Germaanse filologie. In 1996 debuteerde hij met de bundel WELCOME HYGIENE. Daarna volgden nog drie bundels, waarvan de meest recente - de Slalom Soft - is genomineerd voor de VSB Poëzieprijs 2010. Verder is hij zeer begaan met de mogelijkheden die het internet biedt voor dichters om hun werk op nieuwe manieren te presenteren en daarbij dwarsverbanden te leggen met andere media, zoals beeld en geluid.

Gerrit Pleiter was docent Nederlands aan het Stedelijk Gymnasium in Amersfoort. Hij schreef al jong gedichten en later bijdragen voor radio en televisie. Die luister- en televisiespelen waren dialogen en die staan, volgens hem, heel dicht bij de poëzie. Na zijn pensionering in 1999 keerde hij terug naar zijn geboortestreek in Overijssel en naar het schrijven van gedichten. De encyclopedie van de mystiek heeft hij altijd binnen handbereik.

Ruim een jaar geleden verscheen op Meander een interview met Maud Vanhauwaert (26). In het interview maakte Maud gewag van een te verschijnen debuutbundel bij uitgeverij Querido. En het is nu zover: Ik ben mogelijk wordt op haar verjaardag, 15 januari, voorgesteld. Meander brengt drie gedichten in voorpublicatie.