Interviews

Op 11 oktober verschijnt bij Uitgeverij de Weideblik de nieuwe bundel van Chrétien Breukers: Tongebreek & Niemendal. Meander sprak met de auteur over de Grote onderwerpen die hij in dit boek aansnijdt.

Thom Schrijer werkte jarenlang in het bedrijfsleven, tot een ernstig auto-ongeluk zijn leven van de ene op de andere dag veranderde. Hij zocht andere manieren om zinvol bezig te zijn en even impulsief als gedecideerd schreef hij zich in voor een workshop poëzie.

De Brits-Pakistaanse Moniza Alvi wijdt zich al jaren aan de dichtkunst. Haar gedichten werden onder meer genomineerd voor de T.S. Eliot Prize en in 2003 verzorgde vertaler Kees Klok een fraaie Nederlandse bloemlezing. Sander de Vaan had een mailgesprek met deze boeiende dichteres.

Inge Kielen: 'Mijn gedichten vertellen je niets over de zin van het leven, maar over de interpunctie. Details, druppeltjes, kanttekeningen. Hoe de wereld er in grote lijnen uit ziet, weet iedereen. Maar ik laat graag zaken zien waar mensen anders aan voorbijgaan, of als vanzelfsprekend beschouwen.'

'De zee heeft altijd een grote rol gespeeld in wat ik schreef. Misschien is de zee, met onder andere haar eb en vloed, die mij bij het maken van poëzie inspireert', vertelt Wim Hofman. 'In mijn teksten heb ik het wel eens over de Fantastische Oceaan. Het is eigenlijk meer een denkbeeldige zee waar ik vanuit ga.'

Amarantha Groen: 'Toen ik nog een kind was en met mijn vader of moeder door de stad liep, keek ik altijd naar andere families en vroeg ik me af hoe het zou zijn om daar deel van uit te maken. Wat zouden ze eten voor ontbijt? Zouden ze opgefokt de dag doorbrengen of zouden ze één grote geoliede machine lijken? Zulke overdenkingen werk ik dan uit in gedichten.'

Nico Dijkshoorn werd wereldberoemd op het Nederlandse web met zijn rake columns over Big Brother I. Intussen is hij ook niet meer weg te denken uit de gedrukte media. Sander de Vaan sprak met hem over wasberen, kwetsgrenzen, de bandenspanning van Jezus en wezenloze voetbalkoppen.

Twaalf jaar geleden zorgde de Zweedse Academie voor een aangename verrassing door de Nobelprijs voor Literatuur aan de vrijwel onbekende Poolse Wislawa Szymborska toe te kennen. Als je de gedichten van de Finse Sirkka Turkka (1939) leest, zou je de Nobelmannen en -vrouwen in Stockholm haast eenzelfde wijsheid als in 1996 toewensen.

'Ik zie het dichterschap als een zijnskwestie, niet uitsluitend als een bezigheid. Ik ben ook dichter als ik geen gedichten schrijf', vertelt Peter J.R. Vermaat, in het dagelijks leven adviseur in de IT-sector. 'Ik ervaar het als een groot voordeel om in mijn werk op een totaal andere manier met taal bezig te zijn.'