Meandermagazine

Een gedicht moet voor Marc Lonneville een zekere tijdloosheid hebben zonder wereldvreemd te zijn. Dat is een moeilijke evenwichtsoefening, beseft hij. Door te schrijven is hij anders, zeg maar zorgvuldiger of intenser, naar de dingen rondom hem gaan kijken. Een verrijking dus. Hij houdt van gedichten die je naar een perspectief leiden waar je zonder het gedicht niet zou kunnen komen.

Myriem El-Kaddouri debuteert met de bundel ‘Hier ligt de waarheid in overdaad’. Een titel die vragen oproept, zegt Maurice Broere. Want hoe kun je de waarheid, als die al bestaat, koppelen aan overdaad? ‘Kan iets té waar zijn? Hoe gaat deze bundel hier een poëtisch antwoord op geven?’ Hij komt tot de slotsom dat het een fascinerend debuut is van een begaafd dichter.

In de tijd dat Ko van Geemert op de lagere school zat, jaren vijftig, begin zestig, was hij zo vaak als mogelijk buiten, op straat, voetballen. Op een gegeven moment zeiden zijn ouders: ‘Die jongen moet op een voetbalclub.’ Niemand heeft geweten dat achter de vermoeide middenvelder een heuse dichter schuilging. Voetballen doet hij al lang niet meer. Dichten nog wel.

De dertigste bundel van light verse dichter Wim Meyles heet 'Vrolijk en Vilein'. Inge Boulonois verdiepte zich in deze pil en neemt de de vele versvormen onder de loep. Over de inhoud zegt ze: ''Meyles is een meester in woordspeligheid. Het epitheton ‘de Woordspeler des Vaderlands’ zou hem niet misstaan. Over bijna alles lijkt hij een woordgrap te kunnen bedenken.''

Acteurs hebben podia, voor musici bouwen ze concertzalen en studio’s, voor balletdansers balletstudio’s, volledig ingericht met spiegels en barres, beeldende kunstenaars hebben hun ateliers. Schrijvers en dichters worden verondersteld aan hun bureaus te werken. Soortgenoten kun je ontmoeten in het café maar is een ‘huis vol literatuur’ geen vereiste? Een fysieke plek waar literaire activiteiten kunnen worden gebundeld?

‘in tijden als deze moet de mens toch iets.’ Het is een verademing het werk van Joshua Snijders te lezen en tegelijkertijd een klap in het gezicht. Bijtend, confronterend, duidelijk, betekenisvol, waarschuwend, agressief, met een heel lichte toon van humor en een groot gevoel van eenzaamheid, ‘misschien is dit een simulatie’ en ‘(We noemen het een spel.)’. Nog sterker vanaf het podium!