Meandermagazine

Rogier de Jong bespreekt 'Aan de mast' - een gedicht uit de bundel Schapen nu! (2001) van Erik Menkveld (1959 - 2014) dat ons terugvoert naar Odysseus en de Sirenen. Verleidt hun gezang ook jou vandaag?

In ‘Fijnstof’, het debuut van Trudy Dijkshoorn, treft Maurice Broere gedichten aan die prettig in het gehoor liggen: ‘Naast de thematiek van eenzaamheid, gebroken liefdes, openbaar vervoer, zien we het Groningse land voorbij komen in mooie observaties. De verzen hebben een mooie klankkleur door het ingehouden gebruik van rijm. Kortom, een interessant debuut van een dichter van wie we meer moois kunnen verwachten.’

Peter van der Vlis heeft het stokje overgenomen van Wim Meyles. Peter werd eind oktober door Stichting Taalpodium Emmen tot winnaar uitgeroepen van het NK Light Verse. Een jaar lang mag hij deze titel voeren. Hij is liefhebber van de woordspelige puntigheid van Kees Stip en het double dutch van John O’Mill. Inge Boulonois sprak met hem.

‘STUDIO HAIKU’ van Lotte Dodion is een leerboek voor het schrijven van haiku. Op vlotte toon enthousiasmeert Dodion de lezer om aan de slag te gaan. Kenner van haiku, Jeanine Hoedemakers, ziet dat er voldoende gereedschap geboden wordt om te beginnen met schrijven, toch uit zij ook kritiek. Waarom wordt deze kwetsbare kunstvorm in het boek steevast gedegradeerd naar een gezellig tussendoortje? ‘Het gevaar schuilt er bij dit soort kwalificaties in dat de haiku naar het niveau van de hobbyschrijver wordt gedegradeerd.’ Een longread.

Een serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? En toch gaan we het iedereen vragen. Het eenenzeventigste antwoord komt van Hans F. Marijnissen.

Een longread van Herbert Mouwen over de biografie van Theo van Doesburg, ‘Ik sta helemaal alleen’, door Sjoerd van Faassen en Hans Renders. Een gedetailleerd werk, maar vlot geschreven en toegankelijk. Ook is ‘deze biografie één grote opsomming van weerstand bieden, ruzie maken en meedogenloze kritiek hebben op alles en iedereen.’ Als dichter blijft Van Doesburg een merkwaardige figuur, waar volgens Mouwen meer aandacht aan geschonken had kunnen worden in deze biografie. De typering ‘seismograaf van de avant-garde’ is ten slotte terecht, aldus Mouwen.