Meandermagazine

Een nieuwe serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? De medewerkers van Meander zijn achtereenvolgens serieus, speels, poëtisch, humoristisch, streng, onderhoudend, kort, (iets) te lang, verlegen, duidelijk, zeker, geërgerd, motiverend, vluchtig of vragend. Het vierenveertigste antwoord komt van Martin Max Aart de Jong.

In de bundel Corvid Corone van mspyx gaat het over de rouw die je voelt wanneer een liefdesrelatie ten einde is. Hans Franse worstelt met de poëzie omdat de emotie te veel de overhand neemt: ‘De gedichten zijn kreten, woede-uitbarstingen, constateringen, die soms heel ver gaan. Een bundel waarvan veel poëzie balanceert op de rand van therapie, m.i. er zelfs overheen gaat, maar waarbij regels en hele gedichten zijn opgenomen die mooi zijn en ontroeren.’

Karel Wasch in zijn laatste column, over Simon Vinkenoog en zijn plaats in de Nederlandse literatuur. Hoorde hij wel echt bij de Vijftigers? Hij had vooral een eigen geluid en werd bovenal de performer in talrijke manifestaties waaronder Poëzie in Carré, de slamwedstrijden. Een anarchistische vorst met veel power en charisma. We missen al jaren zijn alom aanwezige vrolijkheid en kracht.

Juist de poëzie buiten het boek heeft al heel lang de interesse van Wouter van Heiningen. Dus ook poëzie en de social media. Met de komst van Instagram is er op dit gebied een extra dimensie bij gekomen. Heel veel jonge dichters zien Instagram als het podium om zich poëtisch te uiten. Daarom vanaf deze maand een column over Instapoëzie.

Ivan Sacharov bespreekt de nieuwste bundel van Herlinda Vekemans met de intrigerende titel ‘Appelblauwzeegroen’ en gaat op zoek naar de betekenis ervan. Hoe brengen we deze kleur thuis? De vraag ‘wie zijn wij’ staat centraal ‘De dichter heeft een verfijnde geest. Ze heeft oog voor details, het minutieuze, maar ook voor het gigantisch grote. Een gave. Het maakt haar poëzie zeer bijzonder, geeft er een aparte smaak aan.’

Peter Verhelst in een gesprek met Marc Tiefenthal: 'Ik schrijf beelden en laat die bewegen. Ik laat ze spreken en tegenspreken’. Ik ken meer schilders, fotografen, muzikanten en dansers dan dichters. Uitzondering is Stefan Hertmans. Voor mij een groot dichter en een vriend.’