Meandermagazine

Een nieuwe serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? De medewerkers van Meander zijn achtereenvolgens serieus, speels, poëtisch, humoristisch, streng, onderhoudend, kort, (iets) te lang, verlegen, duidelijk, zeker, geërgerd, motiverend, vluchtig of vragend. Het eenendertigste antwoord komt van Paul Bezembinder.

‘’Steven Graauwmans heeft met de bundel ‘Wachten op de bijen’, stof gegeven om over na te denken, vindt Paul Roelofsen. De bundel is geïnspireerd op de film ‘Gerry’. Graauwmans probeert, zoals de filmmaker ook doet, om ‘de lezer, tot nadenken te stemmen omtrent het menselijk bestaan en de zin, ‘the thing’, daarvan.’’

Niet alleen kunst en poëzie bieden een route naar andermans hart maar het zijn wel manieren om vrienden te maken, verbinding met de ander aan te gaan. Geen wereldschokkende gedachten maar ze helpen onze columnist Jan Loogman om geheel open voor verbinding in de trein te stappen. Vervolgens wandelt hij met zijn broer, al te veel stilstaan doen ze niet.

Dichter Taco van Peijpe beheerst de taal en ook zijn gevoel. Nergens gaat hij zich te buiten aan een onverlaten woord of een toevallige gedachte. Misschien dat het voor verlangen nog te vroeg is en worden er zinnen weggelaten maar ieder woord is vol van betekenis en als we goed luisteren horen we de lieflijke tonen van een lied.

Klauwhamer en Bitter hebben een goed gesprek terwijl ze samen aan het vissen zijn. Bitter doet verslag van de bundel ‘Het spetter geluk’ van Tomas Lieske, die hij recent gelezen heeft. Hierin buitelen vooral elementen uit de westerse cultuurgeschiedenis over elkaar heen. Bitter begrijpt niet waarom hij tot de laatste bladzijde moet wachten om poëzie te lezen. Dit is het derde deel van de drieluik die begon met ‘Daedalea’ en werd voortgezet met ‘Keto Stiefcommando’. Een recensie van Peter Vermaat.

Toen Sasja Janssen eenmaal een fascinatie voor een woord had, is ze gaan schrijven en kon ze van elementen uit haar leven fictie maken. Taal was voor haar niet vanzelfsprekend, ze moest die haar eigen maken en haar eigen taal ontwikkelen. Met haar poëzie stelt ze een daad, ‘hier ben ik, ik besta'.