Meandermagazine

‘Voor permanente bewoning’ heet de bundel waarmee Anna de Bruyckere vorig jaar debuteerde. Een bundel met een lichte toon. ‘Hoe doe je dat, leven?’ lijkt de terugkerende vraag die leidt tot serieuze observaties. Jan Loogman in gesprek met haar.

Inge Boulonois aan het woord: “Peter de Liefde is als kleinkunstenaar en toneelschrijver vooral gewend teksten voor theaterpubliek te bedenken. Voor zijn voorstelling van vorig jaar had hij reeds enige verzen geschreven. Toen de coronacrisis optredens onmogelijk maakte, heeft hij zich een jaar lang helemaal op het schrijven van gedichten en het spelen met taal toegelegd. Dit mondde uit in het debuut ‘De Wereld Licht Verversd’ waarin hij een fictieve reis door een kleine 200 landen maakt.”

‘Kinderen zijn hinderen’. Een diep doorvoeld onderwijsdrama van Hans Puper.

Hans Puper over ‘Osebol’, reportages in poëzievorm van de Zweedse Marit Kapla: ‘’De ontvolking van het platteland is een welhaast universeel verschijnsel en dat had een document van belang op kunnen opleveren als Kaplan minder discreet had durven zijn, als ze had doorgevraagd. Nu bestaat ‘Osebol’ voor het overgrote uit gekeuvel dat je overal kunt horen als mensen tijd overhebben, in het openbaar vervoer bijvoorbeeld. Dat is een beetje karig voor zo’n lijvig boek.’’

Hij stelt zich voor als Sassebas, De Dakloze dichter. ‘Ik heet Karel’ vertel ik ‘en ik dicht ook.” Een warme column met een intense ontmoeting in een onzichtbaar netwerk van mensen, een dichte deur, een huilbui, een tante met dementie, Jack Kerouac en een eindregel uit het vers van de Dakloze dichter: "Als het leven onbetaalbaar is zijn wij allen rijk."

Lichtvoetig, met humor en verbeelding, een beetje absurd soms en licht chaotisch komt de poëzie van Gwyn Bouwman verrassend binnen. Interessant binnenrijm dat heel subtiel doet fronsen, huppelende fascinatie voor details die anderen gewoon ontgaan, nergens geforceerd maar vol levenslust en belofte. Wij weten wel wie hier de Casanova is.