Meandermagazine

De gedichten in de bundel ‘Big data’ van Anne Vegter haken zich niet in het vlees van Peter Vermaat: ‘De indruk die ik aan deze bundel overhoud is die van een overdaad aan kabbelende, babbelende taal, waarin zich heel af en toe een niet alledaags doorkijkje opent, maar die verstoken blijft van vergezichten en – wat voor deze lezer vooral belangrijk is – betoverende taal.’

Stefaan Pauwels maakt poëzie die in je hoofd verder gaat of zoals hij het dicht, “woorden die een spiraal van mineralen zouden maken als een kolk in een schelp”. Niet alleen zijn taal is mooi, het ritme danst, de thematiek is intrigerend. Het beeld van ‘dat nummer op een briefje, in mijn broekzak, tussen twee vingers’ blijft je bij.

‘In fragment’ van Marc Eyck is volgens Maurice Broere een evenwichtige bundel met boeiende gedichten over uiteenlopende onderwerpen: ‘De dichter weet je te boeien door de variatie in dichtvormen, klassieke elementen, verwijzingen naar de Bijbel, de klassieken en zelfs de middeleeuwen. Eyck houdt er origineel taalgebruik op na.'

Rogier de Jong is dichterlijk gezien een kind van de Zestigers. Deze werden door Bernlef aan boord gehesen van het ‘nieuwe realisme’ en voor hem was Marianne Moore daar de voorloper en het boegbeeld van. Maar wie was Marianne Moore eigenlijk? ‘Haar helder parlando is de beste, zo niet de enige manier om de wereld om me heen te beschrijven’, zegt onze columnist.

Vandaag publiceren wij het juryrapport naar aanleiding van onze poëziewedstrijd: de Rob de Vos-prijs 2020. Hoeveel dichters namen deel aan de wedstrijd? Hoe werd het thema benaderd? Wat vond de jury van de inzendingen? Wie waren eigenlijk de leden van die jury? Hoe was het gesteld met de kwaliteit van de gedichten? Kortom: antwoord op alle vragen.

De poëzie van Anna de Bruyckere in haar debuutbundel ‘Voor permanente bewoning ’bestaat inhoudelijk vooral uit denklijnen, die enerzijds zorgvuldig volgens een particulier denkpatroon opgebouwd zijn, anderzijds alle kanten ‘uitwaaieren’, volgens Herbert Mouwen: ‘Ogenschijnlijk lijken de gedichten over concrete zaken te gaan, maar ze hebben een hoog abstractieniveau. De conclusie moet dan ook zijn dat deze bundel vooral poëzie voor denkers bevat, misschien wel voor ingewijden. De gedichten zijn niet zo toegankelijk voor de lezer.’