Meandermagazine

‘In het vlees’ van Roelof ten Napel is een lijvige bundel. Het kostte Paul Roelofsen wat moeite om er in te komen, al was het maar omdat de 140(!) genummerde sonnetten uit het eerste deel op willekeurige volgorde door elkaar staan. Het tweede deel, ‘Het uitschot: Iskariot’, is een indrukwekkende monoloog waarin de dichter zich vereenzelvigt met Judas. ‘Deze poëzie vraagt een overmaat aan geduld, toewijding en concentratie.’ Maar de moeite loont: ‘Intense poëzie van de buitencategorie die boeit, woelt, tergt en niet loslaat.’

Binnenblijven leidt bij Hans Franse tot lezen en muziek maken. Hij laat ons genieten van een boek van Rinus Ferdinandusse vol schrijfmachines en telefooncellen, superieure maskerades van namen en situaties van politici en kunstenaars, test en passant onze Couperuskennis en hoopt wat licht te zenden in onze duisternis. De muziek komt wellicht een andere keer. 

‘Daimoon megas’ van Christine D'haen is een rijk gedicht, vol verwijzingen. Compromisloos geschreven, want ‘al het daimonische staat tussen het goddelijke en het sterfelijke in’. Hettie Marzak deelt de associaties die het gedicht oproept, en ziet ondanks alle bitterheid en leegte (het veelvuldige 'het is niets') toch een teder einde.

Peter Vermaat laat zich meevoeren door de poëzie in ‘De droom van eb inkt diervoer’ van Erik Bindervoet: ‘Misschien is dit ook wel de sterkste kwaliteit van Bindervoet ’s poëzie, namelijk dat je door de taal in een stroomversnelling van klank en associaties getrokken wordt, die zijn eigen structuur en logica aan je oplegt zonder dat je de behoefte voelt om op het gebied van betekenis het stuurwiel in handen te blijven houden.’

Judy Elfferich is creatief en veelzijdig en komt uit een familie van lezers. Ze is schrijver, dichter, redacteur en docent. Ze tekent, vertaalt en maakt gif-animaties. Ze bedacht een oefenquiz voor metra en is bezig om haar chatbot Nederlands te leren. Haar gedichten zijn gelardeerd met neologismen en fantasievolle wezens, ze blaken van taalplezier en inventiviteit en klinken altijd ritmisch. ‘Ritme is alles, ook bij proza’, aldus Judy.

Recensent Ivan Sacharov heeft met zijn eigen ‘vergrootglasogen’ de bundel gelezen van Paul Soete. Hij had graag meer gedichten geciteerd uit ‘Vergrootglasogen’: ‘Er vallen mooie dingen op en af en toe ook minder mooie. Misschien moet ik alles – met andere ogen – nog een keer lezen.’