Meandermagazine

Æde de Jong duikt in ‘Visioenen’, de vijfde bundel van Martijn den Ouden, waarin een stroom beelden hem overvallen en meevoeren: ‘Het is moeilijk om die reis stukje bij beetje af te leggen. Daar leent deze poëzie zich slecht voor. Wie uitstapt, is de draad kwijt. Wie dat niet doet ook, trouwens. Toch dient de gifbeker in één keer leeggedronken te worden.'

Zijn deze dichters vergeten? Werk van B. Roest Crollius, Han G. Hoekstra en Ellen Warmond. Schijnt hun leven tussen de regels? Weerspiegelen hun daden in hun gedichten? Wat betekenen hun woorden nu nog? Hebben zij de huidige dichters geïnspireerd?

Kamiel Choi bespreekt ‘Hoe het werkt’, de nieuwste bundel van Nachoem Wijnberg. Een complexe bundel: ‘Poëzie schrijven die niet alleen over poëzie gaat, maar pretendeert de werking van poëzie te verklaren is een buitengewoon ambitieus project. Wijnberg is een dichter van het kaliber dat dit geloofwaardig maakt.’

Wie was Kees Francke? De rustzoekende nomade uit Den Haag, wordt, na zijn Winterreise die hem via Rotterdam en Groningen naar Zeeuws-Vlaanderen voerde, opnieuw geëerd op zijn laatste halte. Wie denkt dat er op cultureel gebied in Zeeland niets valt te genieten, draagt een bril met Randstedelijke glazen, immers ook onze columnist Rogier de Jong beoefent daar zijn poëzie.

In de gedichten van Enno de Witt gebeurt er tenminste iets, zelfs de dagelijkse boodschappen worden opgeruimd. Met zinnen als ‘de kieren in het dak / gedicht met pek en stro, zoete geur / van hooi in de winterstal sluit de kille / vriesmist buiten en in onze verknoopte / wol hoeden wij warmte en vergetelheid.’ En dat is een bijzonder prettige bezigheid.

Het commentaar van Erik Solvanger. We bespreken de recensie van zijn bundel ‘Waarom het leven in een witte jas sneller gaat’ door Jeroen van Wijk. Over de ‘medische’ invalshoek zegt Solvanger dat dit maar een heel beperkte en eenzijdige visie: ‘Veel belangrijker in mijn werk zijn de klassieke en mythische thema’s, naast de absurdistische en de surrealistische thema’s.’