Meandermagazine
Poëzie in beweging
Winnaar Rob de Vos-prijs 2024
Dit jaar werden we overstelpt met gedichten die streden om de Rob de Vos-prijs van 2024. Het thema 'Overmacht' sprak velen aan. De organisator en de jury hadden er een hele kluif aan. Winnaar is geworden Monique Leferink op Reinink met haar gedicht 'Canto'. De tweede prijs gaat naar Laurens Hoevenaren met zijn gedicht 'Beneden peil'. De derde prijs is voor Astrid Arns met haar gedicht 'Hologram'.
Mandy Eggerding
Bijna is het alsof je zelf degene bent die niet wilt dat de ander gaat, die de onmacht voelt van iets verliezen, iets niet begrijpen, je wilt zo graag dat er iets overblijft, dat er een bedoeling is, een reden, een terugkomen op. De poëzie van Mandy Eggerding grijpt je bij de keel. Wanden uit hun voegen.
Jan Holman - Jaag de veulens weg
In ‘Jaag de veulens weg’ van Jan Holman is de taal zelf een terugkerend thema, Paul Roelofsen merkt op dat dat we kennismaken met Holmans obsessie voor woorden. De dichter weet je te overrompelen in het slot van een gedicht. Roelofsen concludeert: ‘Het duurde even voor deze bundel mij raakte, maar zodra dat het geval was boeide deze me van begin tot eind.’
Over het dragen van een gedicht
Voor- en vooral achternamen zijn belangrijker dan je denkt. Heetten we allemaal Kees of Geraldine en hadden we een tiencijferig rugnummer, dan leefden we in de schemerzone van een anonimiteit die we niemand, onszelf incluis, toewensen. Wil je erkenning als dichter, schrijf dan goede gedichten. Maak naam en je poëzie wordt gedragen. Was getekend: Rogier de Jong, dichter en columnist.
Taco van Peijpe
Dichter Taco van Peijpe beschrijft een glazenwasser aan het werk maar heeft het eigenlijk over zichzelf, ‘hij zingt en overziet / mijn klein bestaan’, hoewel we niet weten of de dichter zingt, hij kijkt bij ons naar binnen. Zijn liefde voor poëzie en de mens valt iedere keer weer op en doet ons goed.
Seraphina Hassels - Tussen Heimwee en Verlangen
In de tweede bundel, ‘Tussen Heimwee en Verlangen’, van Seraphina Hassels, spreken de activistische gedichten, die met rauwheid zijn geschreven, Anneruth Wibaut het meeste aan: ‘Ze geven een heldere inkijk in hoe het is om een vrouwenlichaam te hebben.’ Wibaut vindt in deze bundel pareltjes van zinnen die met enkele woorden sterke beelden oproepen, maar stoort zich aan foute constructies, clichés en stoplappen.