Meandermagazine

Aly Freije / Annemarie van Buuren - De donkere kamer
Hettie Marzak beveelt ‘De donkere kamer’ van Aly Freije in samenwerking met fotograaf Annemarie van Buuren van harte aan: ‘Het is een bundel om te lezen en te herlezen, niet met de bedoeling om alles te kunnen duiden, maar om te genieten van de taal en de foto’s en je mee te laten trekken, het geheimzinnige verhaal in.’

Wie zit er achter het podium (2)?
Wie zit er achter het podium (2)? Een serie korte gesprekken met organisatoren van poëziebijeenkomsten. Waarom doen ze het, waarin onderscheidt hun podium zich van een ander, waarom hebben ze zoveel met poëzie en waaraan geven zij de voorkeur? In de tweede aflevering de onvermoeibare Simon Mulder, zijn klassieke voordrachtskunst, educatieve roeping, vertalingen en tal van voorstellingen.
Herman Rohaert - Plek
Tom Veys vindt de gedichten in ‘Plek’ van Herman Rohaert mysterieus en duidend tegelijk. Hij ziet de dichter verschillende standpunten innemen en noemt dit een meerwaarde. Zijn conclusie na het lezen van de bundel : ‘Rohaert komt in deze bundel naar voren als een klassieke dichter die voortreffelijk en met melodieuze woordenschat een plek of een gevoel kan oproepen.’

Bij een poëtengraf
Zoals zoveel intellectuele Duitsers uit het land van Goethe ging ook Joachim Fest op reis door het klassieke Italië. Van Zuid naar Noord komt hij bij de stad die uiteindelijk het centrum van Europa vormde: Rome. Met een taxi gaat hij naar het graf van Vergilius, Hans Franse vond dat bij toeval, terwijl de plaatselijke VVV gratis een plattegrond verstrekt.
Klassieker 275 : Hans Lodeizen – Langzaam
Hettie Marzak bespreekt het postuum verschenen gedicht 'Langzaam' van de veel te vroeg gestorven Hans Lodeizen (1924 - 1950). Lodeizen was een romanticus, die voortdurend probeert te ontsnappen aan de werkelijkheid door van een andere wereld te dromen. Ook in 'Langzaam' blijkt dat de realiteit hem tegenstaat en verlangt hij naar een ander seizoen, een warmere wereld.

Robbert-Jan Henkes - Hé, waar zijn mijn kindjes? Nee, niet jullie, vrindjes, maar mijn echte kindjes!...
In ‘Hé, waar zijn mijn kindjes? Nee, niet jullie, vrindjes, maar mijn echte kindjes!...’ van Robbert-Jan Henkes zijn Russische kindergedichten vertaald. Volgens Kamiel Choi is het een vrolijk boekje dat soms overtuigend inzicht geeft in de werkwijze van een poëtische vertaler.