Recensies

Al laat Max Temmerman in Bijna een Amerika een continent aan poëzie liggen, er is in deze bundel ook veel goeds. Zo kun je niet treffender uitdrukken wat iemand die gestorven is voor je betekend heeft, dan Temmerman in het gedicht 'Blauwdrukken' doet.

In Eigen Terrein neemt Bert Bevers de aandachtige lezer mee doorheen zijn poëtisch universum. Tijd en ruimte worden overgoten met een erudiete kennis van kunst en cultuur.

Nadat ik de dichtbundel had dichtgeslagen, peinzend over de tot mij genomen poëzie, besefte ik ineens hoe goed de omslag en de illustraties van Annet Muller bij de gedichten pasten: Het zal de leeftijd zijn van Arjan Keene is huiselijke poëzie bij uitstek! Op de omslag zie je een man, shawl om, boek in de hand, die evenals de poes/kater achter hem verstoord opkijkt van de bank of het bed waarop hij ligt.

Van Domweg gelukkig, in de Dapperstraat, de bekende bloemlezing van C.J. Aarts en M.C. van Etten, is de grens van 200.000 verkochte exemplaren inmiddels ruim overschreden; nog een paar jaar en de teller staat op 250.000. Wat een arsenaal aan potentiële poëziekopers!

Peter Knipmeijers Opgelapt schilderwerk verscheen nog in 2013, maar mag nu al verklaard worden tot de leukste bundel van 2014. Ollekebollekes letterlijk enten op schilderijen van grote meesters, je moet maar op het idee komen. Kostelijk werk.

Mark Meekers voegt niet veel toe aan de kennis over haiku met zijn Hink-stap-sprong, essays over haiku. Hij heeft het werkje bedoeld als stof voor discussie. Hierbij komt hij niet verder dan het weergeven van een handvol meninkjes over het genre.

De manier waarop in Liederen van een kapseizend paard de verzen zijn vormgegeven, laat een zoeken naar houvast zien. De verzen van Els Moors hangen los in de werkelijkheid: zonder hoofdletters, leestekens, afgezien van een enkel vraagteken, leest deze bundel als aaneengesloten ‘liederen’ van woorden en beelden, voornamelijk titelloze gedichten die het innerlijke gedachteleven van de vrouwelijke ik verkennen. We begeven ons in haar dagelijks leven waarin vriend, werk, dieren en het grotestadsleven het decor vormen. Els Moors is er een meester in om de warrelingen aan gevoelens, gedachtes, overwegingen en scherpe observaties onder het bedwang van haar fenomenale taalvermogen te houden. Ze vraagt de hele bundel door voortdurend naa

Bal zoekt man van Sander de Vaan heeft weliswaar uitsluitend voetbal als onderwerp, maar is desondanks een volstrekt serieuze bundel. Wel lichtvoetig, maar zeker niet alleen maar makkelijk scorend met light verse en vaak is er een ondertoon van weemoed om wat voorbij is.

In 1991 publiceerde J.A. Deelder onder de titel Euforismen een bundeltje aforismen. Filosofisch klinkende uitspraken, verdeeld over hooguit drie regels, zoals: ‘De werkelijkheid / is een schaap / met vier poten’. Aforismen met een knipoog waar je blij van wordt. Nu, ruim twintig jaar later, heeft Deelder deze filosofische minigedichtjes als grondstof gebruikt voor de cyclus ‘Het graf van Descartes’ waarmee zijn nieuwe, gelijknamige dichtbundel opent.