Recensies

Mustafa Stitou wil zich in Tempel niet louter en alleen ontdoen van zijn religieuze en culturele achtergrond en traditie, maar roept zijn lezers op er een andere omgang ermee aan te gaan. Het bredere spectrum van een herwaardering van de natuur en het ongedeelde leven waarvoor hij kiest, zal niet tot zijn recht kunnen komen, als de ‘gelovigen’ niet met andere ogen naar hun eigen en andermans leven en religie zullen gaan kijken. Dat kan een nieuw perspectief bieden.Stitou heeft op een speels ironische en positief kritische wijze taal gevonden voor deze explosieve problematiek van de onderlinge (on)verdraagzaamheid en navenante (on)natuurlijkheid.

Maarten van der Graaffs debuutbundel Vluchtautogedichten is een taalexperimentele tekst die een versmelting is van modernisme en postmodernisme. Inmiddels is dat archaïsche poëzie en is het vernieuwende ver te zoeken.

Liefde en aarde, de tweede bundel van Tom Van de Voorde, bevat veel wat een snel begrip te boven gaat. Maar in sommige gedichten valt te genieten van klank en ritme, van muziek. Hardop lezend ontsluiert zich dan iets dat niet in woorden is te vangen.

Kees Engelhart heeft een met anderen onverwisselbare stem. Met Woedende dansen kunnen niet zingen heeft hij een intrigerende bundel geschreven, die, wanneer je door hebt op hoeveel manieren je hem kunt lezen, niet alleen onopvallend een complete levensfilosofie levert, maar ook het bij tijden hilarische beeld van een man die zijn levensangst aangrijpt om tot levenskunst te komen.

Tot 1 januari 2013 was Sylvia Hubers vier jaar stadsdichter van Haarlem. Zij sloot de periode af met Niet over het Spaarne! De bundel telt 78 gedichten en dat is nog maar een keuze uit alles wat zij in haar functie schreef. Haar productiviteit hangt ongetwijfeld samen met haar manier van schrijven: vlot, makkelijk, bijna zorgeloos.

In Het boek nul schrijft Philippe Cailliau over het wanbeheer van Heer Angst en over pijn als vloeibaarste der angsten. Knappe gedichten van een overlever.

Dirk Kroons achttiende dichtbundel, Dagelijks despoot, de jaren van een babyboomer, sluit direct aan bij zijn voorganger Bijna oud, gedichten van een babyboomer (2011). Veel gedichten cirkelen rond het thema dat het motto van de bundel al aanduidt: Vieillir, c'est mourir un peu.

De Afrikaanse dichtbundel Amper elders van Louis Esterhuizen draagt als ondertitel "'n Reisjoernaal". Hij bezocht Engeland, Vlaanderen, Nederland en Tsjechië. Esterhuizen lijkt er slechts het hem bekende te zoeken, maar alleen als hij zijn verbeelding aan het werk moet zetten, ontstaat er iets dat meer is dan een kale beschrijving van het waargenomene.

Maria Barnas heeft in haar nieuwe bundel Jaja de oerknal het raadsel van haar eigen scheppingsproces en ontstaansgrond in beeld gebracht. Zij zet allerlei dagelijkse ontmoetingen en gebeurtenissen om in poëzie die je blijft lezen, onderzoeken en beoordelen op zijn verdiensten.