Recensies

Van de hand van Cornelis W. Schoneveld, oud-docent Engelse letterkunde aan de Leidse universiteit verscheen in een tweetalige uitgave een vertaling van de korte gedichten van Oscar Wilde. In Vallend bloemblad staat weinig dat de kracht heeft van 'The Ballad of Reading Gaol' of van De profundis, de beroemde vanuit de Readinggevangenis geschreven brief aan Bosie.

Poëzie conserveert. Poëzie leidt altijd tot herinnering. Antoine de Kom herinnert ons in Ritmisch zonder string aan ons verlangen naar vrede, naar harmonie. Doorlopend is hij in zijn gedichten bezig grenzen op te heffen om die staat van eenheid te tonen waar elk mens naar verlangt. En waar alleen liefde ons kan brengen.

De Dordte dichter Jan Eijkelboom (1926-2008) heeft met zijn dichterschap geluk gehad. In de eerste plaats publiceerde hij zijn eerste bundel pas op een leeftijd waarop veel jong debuterenden alweer vergeten zijn en tot op hoge leeftijd bleef hij goede bundels schrijven. Vorig jaar verschenen zijn Verzamelde gedichten en nu analyseert Rémon van Gemeren Eijkelbooms poëzie in Een bezetenheid zo bijna kalm.

VerzamelStip II is het tweede deel van de uitgave van het complete oeuvre van Kees Stip, ook bekend onder het pseudoniem Trijntje Fop. Boordevol lichte verzen, voor wie ervan houdt.

Na twee eerdere bundels bij uitgeverij kleine Uil heeft Rense Sinkgraven nu onderdak gevonden bij het Dordtse Liverse, dat bezig is met het opbouwen van een interessant eigen poëziefonds. De vraag is of Sinkgraven daaraan met Liefde is voor feestdagen in positieve zin bijdraagt. De bundel opent in ieder geval sterk.

Land der horizonten is de festivalbloemlezing van Dichters in de Prinsentuin 2013. De bundel biedt een mooi evenwicht tussen gevestigde namen en nieuw, nog onbekend talent.

Reine De Pelseneer en Frank Pollet gingen voor Boezeming op zoek naar poëzie waarin borsten een hoofd- of bijrol speelden. Geen scabreuze bloemlezing, maar een evenwichtige bundel over een zinnenprikkelend thema.

Het is grappig om een dichtbundel te lezen met de titel Ons verlangen, en dat verlangen nergens omschreven te vinden. Wat vinden we wel in deze nieuwe bundel van Paul Bogaert? Zes reeksen gedichten met de titel 'Onzekerheden'. En daarin geen enkel gedicht dat van onzekerheid getuigt. Om bij dat laatste te beginnen: er had evengoed te titel 'Mogelijkheden' kunnen staan. Elk gedicht lijkt wel een poging om onzekerheden te slechten.

Bart Janssen maakt het een lezer in zijn nieuwe bundel mondgreep niet eenvoudig. Te beginnen al met de titel. Hoe moet die begrepen worden? Gaat het om een greep (woorden, zinnen) uit de mond? Of om een greep van de mond (bijten)? De term heeft iets gespannens, iets ongemakkelijks, alsof de twee woorden waaruit hij is samengesteld elkaar in een soort houdgreep houden.