Recensies

Felix Monter bespreekt in zijn eerste recensie voor Meander ‘Het schip vertrok die avond nog’, de tweede bundel van Ludo Bleys. Volgens Monter hult de dichter zich in de mantel van loutering wanneer hij de wereld tegemoet treedt. Hij is onder de indruk: ‘Bleys beschikt over een fonkelend arsenaal aan uitdrukkingen en vergelijkingen waarin hij zijn levenswijsheden vat. Hij excelleert in fraai taalgebruik zonder ermee te coquetteren.’

‘Dovenrepubliek’ is de bundel van de Joods-Oekraïense dichter Ilya Kaminsky in de vertaling van Alfred Schaffer. In de fictieve stad Vasenka woedt een oorlog die in zestig gedichten als verhaal wordt geschetst. Het is logisch dat iedereen meteen denkt aan de huidige oorlog in Oekraïne, maar een deel ervan werd jaren eerder al geschreven. Onno-Sven zegt hierover: ‘’In ‘Dovenrepubliek’ schreef Kaminsky een indringend verslag van een oorlog die nog moest komen. Waarschijnlijk kon hij in zijn hoofd het oorlogsgeweld al horen naderen.’’

De debuutbundel van Monique Wilmer-Leegwater heet ‘Wisselplaats’. Hettie Marzak is onder de indruk van de dichter die zich op zachtmoedige toon verplaatst in de dieren en de natuur: ‘’Voor Wilmer-Leegwater, die het vermeende superioriteitsgevoel van de mens aan de kaak stelt, is er niet zo veel verschil tussen mensen en dieren, maar wij zijn dat of vergeten of we willen het niet erkennen. Zij noemt zichzelf ‘de tweebenige tussen het vee’.’’

In de bundel ‘Terwijl wij nog slapen’ van Marc Tritsmans komen we actuele en maatschappijkritische poëzie tegen. Jan van Gulik is onder de indruk van de eerste twee afdelingen, maar minder van het laatste deel waarmee met geëngageerde sonnetten een urgente boodschap wordt afgeleverd. Hij concludeert: ‘Het is echter juist de liefdevolle en zachte toon in de eerste twee delen die mij doet inzien dat wij ons moeten verzetten, omdat we later met onze kinderen meer dan bot willen vangen. ‘

‘Ik zit, ik loop, ik lig, ik rijd te dichten’, zo luidt een regel uit de nieuwe lightversebundel ‘Kortjakje’ van Wim Meyles. Met deze uitgave heeft deze taalhumorist maar liefst 29 boeken op zijn naam staan. Inge Boulonois vindt de bundel een absolute aanrader.

De ik-figuur in de bundel ‘is daar iemand’ van Micha Hamel, krijgt een psychose en wordt opgenomen in een psychiatrische kliniek. Als lezer ga je in het hoofd mee van de ik-figuur op zoek naar herstel. Douwe Wilts vindt het een aangrijpende bundel: ‘Deze bundel doet mij eens te meer beseffen dat poëzie zowel een vrucht der verbeelding is, als een middel om die verbeelding te sturen tot de poëzie een venster op de werkelijkheid vormt.’

Dichter Saskia van Leendert en kunstfotograaf Ineke van Middelkoop gingen een vruchtbare samenwerking aan die resulteerde in de gelegenheidsbundel ‘het oog dat vangt’, waarin volgens Kamiel Choi de vergankelijkheid centraal staat. Hij vindt het een mooie verbintenis omdat: ‘Poëzie kan de vergankelijkheid in de taal zelf voelbaar maken’ maar, ‘Woorden alleen kunnen niet uitdrukken wat de bundel beoogt. Woorden zijn niet vergankelijk genoeg.’

Herbert Mouwen bespreekt de biografie ‘Morgen wordt het voor iedereen maandag’ van Wiel Kusters over Gerrit Kouwenaar (1923-2014). De ondertitel luidt: ‘De oorlog van Gerrit Kouwenaar’. Mouwen vindt de biografie zeer geslaagd, Kusters is een deskundig onderzoeker en kenner van het werk van Kouwenaar: ‘Kusters laat zien dat de periode van de oorlog van grote invloed is geweest op de moeizame ontwikkeling van Kouwenaars dichterschap.'

In 2017 won Merel van Slobbe de Meander Dichtersprijs, nu debuteert ze met de bundel: ‘De maan schijnt feller in de metaverse’. Volgens Æde de Jong, ‘een soort poëtisch engagement’, hij is onder de indruk: ‘Het is een beklemmende bundel waardoor je gaat verlangen naar poëzie over goden, sirenen en bosnimfen in plaats van technische dystopieën en klimaatcatastrofes. Alleen al daarom is het een relevante dichtbundel. De eenzaamheid van een wereld die meer verbonden is dan ooit is echt invoelbaar.’