Billy Collins geldt als een van de meest interessante Noord-Amerikaanse dichters van dit moment. Op verzoek van Meander koos Chris Coolsma een aantal gedichten, die hij samen met Marijke Oomen vertaalde. Sander de Vaan schreef een korte introductie.
Billy Collins
Introduction to Poetry
I ask them to take a poem
and hold it up to the light
like a color slide
or press an ear against its hive.
I say drop a mouse into a poem
and watch him probe his way out,
or walk inside the poem’s room
and feel the walls for a light switch.
I want them to water-ski
across the surface of a poem
waving at the author’s name on the shore.
But all they want to do
is tie the poem to a chair with rope
and torture a confession out of it.
They begin beating it with a hose
to find out what it really means.
Inleiding in de poëzie
Ik vraag hen een gedicht te nemen
en het tegen het licht te houden
als een kleurendia
of een oor tegen zijn bijenkorf te drukken.
Ik zeg: laat een muis in een gedicht vallen
en kijk hoe hij zijn weg naar buiten zoekt,
of loop rond in de kamer van het gedicht
en tast langs de muren naar een lichtknopje.
Ik wil dat ze waterskiën
over het oppervlak van een gedicht
zwaaiend naar de naam van de dichter aan de kant.
Maar het enige dat ze willen
is het gedicht met touw vastbinden op een stoel
en er een bekentenis uit martelen.
Ze beginnen het met een eind slang te slaan
om uit te vinden wat het werkelijk betekent.
Vertaling: Chris Coolsma en Marijke Oomen
In de Chinese middeleeuwen regeerde gedurende bijna driehonderd jaar de luisterrijke dynastie van de Tang. In de tweede eeuw van de Tang leefde de dichter Du Fu (of Tu Fu, Toe Foe, 712-770). Hij wordt onder Chinese en westerse critici het vaakst genoemd als de grootste van alle Chinese dichters. Daan Bronkhorst vertaalde een reeks gedichten, waarvan wij er een aantal selecteerden.
Du Fu
Maannacht
Ver in dat godverlaten oord ziet zij
vannacht dezelfde maan; maar zonder mij.
Ik denk hier aan haar, en aan de kinderen,
weten zij nog wel iets van de hoofdstad?
De mist leent geur van haar natte haar,
de maan glans van haar blanke armen.
Wanneer staan we weer samen bij het raam
en laten die maan dezelfde tranen drogen?
Vertaling: Daan Bronkhorst
Het leven is precies wat het is (Lívið er just tað, sum tað er) Nog maar een paar stappen, dan ben je er niet meer. Een restant van je lucht blijft altijd hangen in je kledingkast, de druppelende kraan in de keuken beseft niet goed dat je weg bent. Wanneer een baarmoeder, ontstoken bij middernachtlicht, op je wacht, wat dan nog? En wat als je opnieuw het niets wordt wat je was voordat je in de baarmoeder gegoten werd? Het heeft geen zin om te verlangen naar wat voorbij is. Je bent nooit te laat of te vroeg geboren. Knies […]