Meandermagazine

De spelling van het woordje ‘tragiese’ brengt Ko van Geemert onmiddellijk terug naar de tijd van het Zondagsdichtersfestival in 1975, georganiseerd door het Amsterdamse literair café De Engelbewaarder in samenwerking met Het Parool, met daaraan verbonden een dichtwedstrijd met thema Amsterdam. Mooie, zij het wat onscherpe herinneringen aan zijn kortstondig zondagsdichterschap en de plagerijen over het rijmen van Jan Kal.

De tweede bundel van Wim Vandeleende heet: ‘Onbereikbaar voor commentaar’, hierin staat een ‘hij’ centraal. Jan van Gulik leest de titel als een waargemaakte belofte: ‘’ We leren deze ‘hij’ voornamelijk kennen door zijn angstige reacties op externe invloeden .Wij kunnen de dialoog niet aangaan met deze onbekende, hij is onbereikbaar voor commentaar. Het resultaat is dat ik de sociale angst van deze ‘hij’ niet kan mee-ervaren. Dat vind ik jammer.’’

Jacques Hamelink geldt als een moeilijke schrijver. Zijn stijl is vaak exuberant en barok, ‘windwaarts, wortelher’ om de titel van een bundel te citeren. De taal als gewas is een fascinatie die al vanaf zijn eerste prozawerk doorklinkt. De streng protestants christelijke achtergrond van zijn jeugd zal van invloed zijn geweest op zijn zoekende beschouwelijke poëzie. Deze werd erkend met de Constantijn Huygenprijs.

De nieuwe bundel van Shari Van Goethem is een oefening in aandacht. ‘Het zoeken naar de juiste woorden bij een ervaring helpt om die ervaring sterker door te maken. Je moet bepaalde gevoelens en gewaarwordingen uitvergroten, zodat je ze heel goed en tot in de details kan bekijken om een precieze ‘foto van woorden’ te kunnen maken. Dat proces verdraagt weinig afleiding.‘

In zijn jonge jaren wilde Joost Hontelez aanstormend dichter zijn maar hij debuteerde eerst vorig jaar, op 57-jarige leeftijd, met de dichtbundel 'Spechtensten'. De bevlogenheid van een zestienjarige vriend maakte in hem het enthousiasme opnieuw los. De fiets is zijn muze, wielrennen is de meest literaire onder de sporten. De natuur, reizen, brengt een verstilling in zijn werk.

Het boek van Mathijs Sanders, ‘Boekhouders van de vergankelijkheid – Late stijl in nieuwe poëzie’, zou iedere liefhebber van poëzie eens moeten lezen, vindt Marc Bruynseraede. ‘Het beschrijft hoe de dichters aan het einde van hun carrière, vaak breken met hun oude stijl en daardoor openingen creëren, die een toegang vormen voor de komende generaties.’ Sanders bespreekt de late stijl van bekende dichters, waaronder; H.C ten Berge, Joke van Leeuwen, Judith Herzberg en Cees Nooteboom