Maandelijkse archieven: mei 2008

Gedichten

uitgeteld voor haar is vermageren een aankondiging van de dood, die ze altijd een kilo voor wil zijn elke ochtend op de weegschaal een verzadigde glimlach vijfennegentig kilo vijfenzeventig jaar schitterend maar het kan beter ik geef haar chocolademelk, kniel en kijk: stigmata in pantoffels verstopt stappen gaat moeizaam het bloed neemt een loopje met haar is niet te stollen ik moet er niet al te zwaar aan tillen het zijn slechts tekens die een heiden mag negeren zegt ze, na elke slok vult ze de laag slagroom weer aan voedsel voor de suikerspin die in haar bloedbaan klontjes kakt […]

Lees verder

'Mijn verhalen ontaarden in reusachtige gedichten'

Ivo Allewaert: ‘Mijn toenmalige buren hadden klachten geuit betreffende ‘overwaaiende blaadjes handgeschreven papier die hun zwembad bevuilden’. Dat het slecht gesteld was met de isolatie van mijn huis wist ik ook wel, maar ik schrok toch toen de politie ineens aan mijn deur stond. De commissaris liet mij het druipende bewijsmateriaal zien, keek me recht in de ogen en sprak met dreigende stem ‘dit moet je laten publiceren!”

Lees verder

Klassieker 107: Miriam Van hee – reeën

De poëtische taal van Miriam Van hee (Gent, 1952) bestaat volgens Inge Boulonois uit subtiele observaties en doet denken aan een monologue intérieur. Haar gedicht ‘Reeën’ klinkt als gefluister, als een vluchtige bespiegeling.

Lees verder

Gedichten

Familiebezoek ik kom op bezoek en jij, je komt op verhaal tenen tikken tijd wegsluipend ‘s nachts je vond dat nooit leuk de stoeptegel voor je huis zwijgt nu net als iedere doodgewrochte avond vertrapt, doortrapt, opgelapte waarheid uitgegoten stilte zegende mij als een beschonken priester crucifixen als in die bomen met kerst seconden preken zitten, zwijgen, zwaluwwoorden die buiten je bereik fladderen de zzz’s van slaap ‘Ik kom om in het werk’ en jij, je komt op adem   Twee palen Twee geblakerde palen Koppen wit Als mijn ouders op het strand Malen de zee tot tijd Die neerstort […]

Lees verder

'De poëzie is voor het volk'

Eric van Hoof: ‘Ik had wel eens wat geschreven, maar ongeveer tien jaar geleden pakte ik het weer op en zette mijn gedichten op papier.’ Later heeft hij een aantal ervan proberen om te zetten naar een meer eigen taal. ‘Ook in de hoop dat de lezer er iets mee kan, want dat is belangrijk voor mij: de poëzie is voor het volk.’

Lees verder