Jos Joosten, hoogleraar Nederlandse letterkunde, publiceerde een aantal boeken over literatuur, waaronder Alleenspraak: opstellen, Onttachtiging: essays over eigentijdse poëzie en poëziekritiek en, samen met Thomas Vaessens, Postmoderne poëzie in Nederland en Vlaanderen. Meander sprak met hem over zijn verschenen essaybundel Misbaar: hoe literatuur literatuur wordt.
Bootvluchtelingen als de bootvluchtelingen aanspoelen in een Siciliaanse haven is het altijd etenstijd niet dat het me niets doet maar klokvastheid is een gave ik eet mijn spaghetti en zie de laatste zwarten wegdrijven sommigen bijna blauw happend naar lucht het is geen zicht ik was mijn handen en zeg het hen ‘mondje dicht’ Highway to hell zachtjesaan naar nergens of misschien nog iets verder het spoor nog niet bijster neuk ik me verloren ‘an arse an arse my kingdom for an arse’ deze barre tijden vragen erom net als zij haar handen op de rug gebonden tilt ze […]
‘Ik ben van mening dat het middeleeuwse concept het beste was: de dichter verdwijnt volledig achter zijn werk en copyright bestaat niet. Elk woord is al eens gebruikt geweest en vaak ook hele zinnen. Dit betekent dat originaliteit quasi onbestaande is en je dus op een andere manier moet opvallen. Aangezien ik niet van gezapigheid en gezelligheid houd, ga ik voor het explosieve’, aldus Gino Van Looy.
Vorig jaar verscheen bij uitgeverij Bulaaq Stegen van stilte, een keuze uit 100 jaar moderne Perzische poëzie. Sander de Vaan sprak met een van de samenstellers, Nafiss Nia, en selecteerde een aantal gedichten uit de bijzonder rijke bloemlezing.
De groene sneeuw Ik zag dat in die lange winter de sneeuw groen was ik werd wakker, verrast, dat dezelfde sneeuw in de schittering van de zon ontdooide en de lege plaatsen opvulde met het zuivere groen als van een groen verkeerslicht. Ja, het groene licht voor het passeren van een kille waarheid naar een koele leugen als mijn onware ontwaken tussen het slapen door desondanks zei de liefde dat de groene sneeuw waarheid noch leugen is het is een mogelijke schoonheid die met de betekenis van het seizoen speelt zodat de hoop niet zonder toeschouwer achterblijft… Maftoen Amini (1926) […]