Maandelijkse archieven: december 2009

6 x Dichters

THOM SCHRIJER

de werker

Hij wordt wakker van het dringen
van een dag, de ochtendspits, de
dunne handen op zijn schouders.

Hij is houder van records zonder
betekenis. Van zijn tijd bolt hij de
uren uit in bange dienstverbanden.

Door productielijnen overmand, zijn
hoge toon verzand in wrevel, wil
hij vandaag alleen maar rekenen in
soorten van verdwijnen, uit zijn
systemen weggeschreven zijn.

Vandaag wil hij plaatsvinden in
een fietser op een plein, een fietser
die rondrijdt op een plein en
regels terugzingt uit een droog
gevallen kinderlied.

Lees verder

6 x Wereldpoëzie

MIROSLAV HOLUB (Tsjechië)

DODEN

Na de derde operatie, zijn hart
doorzeefd als een oude kermisschijf,
kwam hij bij op zijn bed
en zei: Vanaf nu ben ik zo sterk
als een beer. En heeft u ooit
paarden zien vrijen?

Die nacht stierf hij.

En een ander sukkelde acht laffe jaren
als eendenkroos in een zure kreek,
als schoof hij zijn bleke gezicht
aan een spies over de kerkhofmuur.

Tot het gezicht ten slotte verdween.

Bij beiden trapte de engel des doods
simpel met zijn bespijkerde schoen
op hun verlengde merg.

Ik weet dat het dezelfde dood was.
Maar ik geloof niet dat ze
hetzelfde dood zijn.

Vertaling: Jana Beranová

Lees verder

6 x De Dichter

Maarten Gulden, de samensteller van ‘De Dichter’, koos zijn zes favoriete gedichten uit deze rubriek.

Lees verder

6 x De Dichter

ERIK JAN HARMENS

Sekspalm

zoëven was ik je naam ineens kwijt
ik kwam nog wel tot initialen maar de volle naam moest ik uit mijn outlook halen

regen viel pathetisch neer
als een roversbendeleider die zijn moeder niet rolvast uit kan zwaaien
zei ik wees een lafaard en kom hier

ik klapte mijn samsung open geen bericht weer dicht dan koekoek
ik klapte mijn samsung open één bericht dat ik opende koppensnelde en verwijderde

god leidde mij naar een vlakte waar hij me aan mijn lot overliet
ik spitte de zaak om en irrigeerde

vanzelfsprekend toen ik zwarte cijfers schreef
klonk daar de bonsbons van de heer

de volgende vlakte kon de k krijgen
daar mocht ik blijven
ik hield de vingertoppen van mijn handen boven mijn hoofd bij wijze van vouwtent tegen elkaar

we werkten als dode paarden
de zon kwam nog niet op of alweer onder

ik klapte mijn samsung open geen bericht weer dicht dan koekoek
ik klapte mijn samsung open één bericht dat ik opende en tranen

in een dunne droom renden we de trap op alsof daar de tram
bij gebrek aan tijd ramden we deur en op de vuile was
scheurden we uit onze kleren als de hulk dan waterpas

in een nog dunnere droom werd mijn pik pas hard toen je zei ook gewoon kunnen liggen

Lees verder

Krikor Momdjian – Orange Moon

‘Krikor Momdjian schrijft poëzie zoals je die je die alleen zou kunnen schrijven als je van buiten Nederland afkomstig bent en niet eerst door het slijk van de Vijftigers heen je weg hebt hoeven vinden. Oprecht is hij in zijn werk op zoek naar de ontmoeting met het leven.’ Joris Lenstra over Orange Moon.

Lees verder