Over Doodsbloei van Pieter Boskma is al veel – en lovend! – geschreven. Joop Leibbrand voegt er nog een uitvoerige bespreking aan toe. ‘Wie het eerdere dichtwerk van Boskma overziet, kan niet anders concluderen dan dat al het voorgaande beschouwd kan worden als één grote voorbereiding op deze voorlopige (?) apotheose van zijn dichterschap.’
Johan Reijmerink las Garderobe, een nieuwe bloemlezing uit de bundels van Luuk Gruwez. Hij schrijft: ‘In al de verkenningen die Gruwez tot nu toe nauwgezet en gevarieerd uitvoerde, voert zijn vergankelijkheidbesef voor mij de boventoon. Een duik in zijn garderobe raad ik een ieder aan, hij is mij […] goed bevallen. Het levert verrassende spiegelbeelden van herkenning op.’
Joris Lenstra
laat de wereld zichzelf zijn
laat de wereld zichzelf zijn
trek haar je niet aan
alleen in je hoofd
een eiland van gedachten
in het koninkrijk van de sferen
geef je je pen de sporen
laat je je stem gaan
hoor je er een woord
dat opspringt, van binnenuit,
en je als een zilvervis verrast
schrijf het op in het zielzand
laat dit genoeg zijn
Bert Lema ( 1969) publiceerde de dichtbundels Traag is uw verbazing (2007) en Weerstaan (2008) bij uitgeverij Ampersand & Tilde. Zijn compacte, spirituele poëzie verscheen in de tijdschriften De Brakke Hond, Tortuca, Bunker Hill, blue-turns-grey.nl en Krakatau.
Bert Lema
Moeder en zoon
Moeder ontzet haar jongen
toont buik en billen
heel de tuin druipt van juli
wat zal er van hem worden
in dit duister midden in de dag
beesten aan zijn oren
groeien onbehoorlijk
ze zoemen een boodschap
die hij op goed geluk verstaat
zo geraakt hij uitverkoren
vertolker van gewassen
die golven bij nacht
maar laat die aanspraak varen
wordt een vent met vrouw en kind
beperkt zijn droefenis tot soms