Detox, de tweede bundel van Johanna Geels, beweegt zich tussen de polen mierzoet en inktzwart. Lieve meisjes met roze slapen worden wreed aan stukken gescheurd. Het opgeven van hun onschuld, een kinderlijke sprookjeswereld, gaat gepaard met ernstige ontwenningsverschijnselen. En het zijn, zo leest Wilma van den Akker, niet alleen de meisjes met wie gruwelijke dingen gebeuren.
Marijke Hanegraaf (1946) werkte als chemisch analiste en schreef jarenlang artikelen, reportages en verhalen voor de jeugdbladen Okki en Taptoe. Vanaf 1994 concentreerde ze zich steeds meer op het schrijven van poëzie, wat in 2001 leidde tot haar de debuutbundel Veerstraat bij De Arbeiderspers. Deze werd enthousiast ontvangen en in 2002 genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs. In 2006 verscheen haar tweede bundel, Proefsteen, in de zomer van 2010 gevolgd door Restruimte. In deze nieuwste bundel speelt zij met dit begrip: restruimte is de ruimte in de marge, onbestemd en toch onmisbaar. Ook in onze geest kunnen we zo’n restruimte vermoeden.
Tijdens een stage in het tropisch regenwoud van Guyana ging Ruud Offermans gedichten schrijven. In 1998 resulteerde dat in de bundel In het midden van de stilte’ (Fantastikè, Maastricht). In 2009 is de bundel Aan de andere kant van de winter uitgekomen, een bloemlezing uit 16 jaar dichten.
Jürgen smit houdt een buitengewoon boeiend weblog bij over jonggestorven dichters. Sander de Vaan vroeg hem waar die belangstelling voor deze onfortuinlijke groep poëten vandaan komt.
Tania Corrèa Alegria werd in Brazilië geboren maar woont tegenwoordig in Lissabon. Ze studeerde rechten en Sociale Wetenschappen en werkte in de maritieme transportsector. In 2008 publiceerde ze de tweetalige Spaans-Portugese bundel InVerso en in 2010 het Spaanstalige Memorial de Exorcismos.
Fa Claes vertaalde een aantal van haar gedichten en Sander de Vaan had een mailgesprek met de Braziliaanse, die zich prima thuisvoelt in haar ‘nieuwe’ vaderland Portugal.