Maandelijkse archieven: januari 2012

Michiel van Kempen stelde uit het werk van Bernardo Ashetu (1929-1982) de bloemlezing Dat ik je liefheb samen. Het is een geslaagde kennismaking met een dichter met een bijzondere eigen expressiviteit, vol wonderlijke, raadselachtige beelden.

Met weemoed is de vierde bundel van J.C. Aachenende. Als hij een halve eeuw jonger was geweest, had hij kunnen uitgroeien tot de Johan Cruijff van de poëzie. Die andere J.C. zou iets te hoog gegrepen zijn.

Edwin Fagels Het geroofde lichaam van Charlie Chaplin is behalve een verhalende bundel vooral een verkenning van het dichterschap: de waarnemer die overal buiten staat, die zoekt maar geen écht menselijk contact kan vinden, die de wrijving tussen tegenstellingen gebruikt om zijn taalmessen aan te slijpen. Het is een bundel óver poëzie.

Tegen het einde – ondertitel: ‘keuze uit de sonnetten en kwatrijnen (1952-2007)’ – is de door De Witte Uitgeverij postuum uitgegeven bundel van Ger van Wijck (Ger Klein Ikkink, 1933-2007). Opvallend is de structurering van de bundel, waaruit een grote behoefte aan ordening spreekt. Van Wijck wenste kennelijk niet alleen zijn poëzie te bewaren, maar ook de chronologie van zijn leven.