In de bijna twaalf jaar van het bestaan van de Klassiekers is een aantal dichters favoriet gebleken. Er werden vier gedichten behandeld van Leopold, Slauerhoff, Nijhoff, Vasalis en Kopland en vijf van Vroman, Andreus en Achterberg. Van deze laatste komt er nu zelfs een zesde aan de orde, het bekende ‘Hulshorst’. Er is al veel over geschreven, maar Ivan Sacharov slaagt erin toch nog nieuwe invalshoeken te vinden.
December 2011 maakte Theo Monkhorst een voor een dichter vruchtbare reis door Tanzania. Het leidde tot de aansprekende poëziecyclus Als zand in plooien van een olifant / as sand in wrinkels of an elephant.
Hij oogt mooi, de omslag en Schaduwgrens maakt zeker kans om te worden uitverkoren tot een van de best verzorgde boeken van het jaar. Geldt dat ook voor de inhoud van deze nieuwe bundel van Hans van de Waarsenburg?
Het tragische eindpunt van de oud-Griekse mythe over Theseus, Ariadne en de Minotaurus vormt het begin van Schrikdraad, de nieuwe dichtbundel van Herlinda Vekemans. De titel verwijst naar de draad die Theseus uit het Labyrint hielp te komen. Het woord zelf voorspelt al de ongelukkige afloop van de mythe en wellicht ook een prikkelende ‘rondleiding’ door, of interpretatie van, het aloude verhaal.
beeldbuis elke avond hadden wij ons ritueel na school en werk: koken, eten, afwassen. er gebeurde niet zoveel wat nieuws was. waar wij rapport van uitbrachten was hoe wij dachten dat het leven van onze lievelingspersonages die dag zou zijn. wij sloten gretig weddenschappen over wendingen, ontknopingen, cliffhangers. niemand kreeg ooit gelijk. toch stormden wij elke avond als halvegaren op de beeldbuis af. – wij hoefden niet te praten, leenden woorden uit series waaraan wij verknocht waren en spraken langs elkaar heen. nooit kwamen wij tot dialoog. voor elkaar bleven wij potdoof, verblind door de vrouw die we wat graag […]