‘Aan een Griekse vaas’ is een zogenaamd beeldgedicht, een gedicht dat is geïnspireerd door beeldende kunst. Als archeoloog en kunsthistoricus wist F.L. Bastet (1926 – 2008) wel waar hij het over had. Joop Leibbrand leest het gedicht als een bespiegeling over het verstrijken van de tijd, waarbij ook ‘Ode on a Grecian Urn’ van John Keats meeklinkt.
Land der horizonten is de festivalbloemlezing van Dichters in de Prinsentuin 2013. De bundel biedt een mooi evenwicht tussen gevestigde namen en nieuw, nog onbekend talent.
Reine De Pelseneer en Frank Pollet gingen voor Boezeming op zoek naar poëzie waarin borsten een hoofd- of bijrol speelden. Geen scabreuze bloemlezing, maar een evenwichtige bundel over een zinnenprikkelend thema.
Paul Meeuws
GRAFFITI
(ter nagedachtenis van mijn vader)
Het zou u niet ontgaan zijn
die zondvloed aan spraakwater
die onze stad overspoelt als wij slapen
u zou het gesis van zijn slangentaal hebben gehoord
tegen klimop en ingemetselde glasscherven
u zou naar spelfouten hebben gezocht
in dat kleurige slib dat ramen verblindt en gevels verplat
tot een smoezelig schotschrift
ik zie u op een droge zeebodem staan en omhoog kijken
naar kreten die niemand meer leest
naar geraas dat niemand meer hoort
onthutste stokoude man in een rolstoel
alles schreeuwt om uw gefluister
u bewasemt meer dan u spreekt
in uw gestamel richt zich een muur op
die om beschrijving smeekt
om armen die als woorden vermomd
naar de hoogste richels reiken
en snakken naar een platdak
waarop men staan kan en zwaaien
naar een onbeschrijflijk verschiet.
Het is grappig om een dichtbundel te lezen met de titel Ons verlangen, en dat verlangen nergens omschreven te vinden.
Wat vinden we wel in deze nieuwe bundel van Paul Bogaert? Zes reeksen gedichten met de titel ‘Onzekerheden’. En daarin geen enkel gedicht dat van onzekerheid getuigt. Om bij dat laatste te beginnen: er had evengoed te titel ‘Mogelijkheden’ kunnen staan. Elk gedicht lijkt wel een poging om onzekerheden te slechten.