Aline Gailliaert (Brugge, 1996) schrijft sinds haar veertiende poëzie. In 2012 won zij de Belcampo-prijs bij Doe Maar Dicht Maar (de prijs voor een score van de beste drie gedichten) en dankzij die prijs mocht ze voordragen op Dichters in de Prinsentuin. Ook in 2013 kwam zij bij de beste tien van haar leeftijdscategorie. Aline is redacteur van Puberpoëzie.nl en is daar zelf ook zeer actief. In haar vrije tijd volgt ze toneellessen.
Liever brieven gaf Judith Herzberg haar nieuwe bundel als titel mee. Prefereert ze het schrijven van brieven boven bijvoorbeeld een e-mail of het plegen van een telefoontje, of zijn het brieven waarin ze uitdrukt wat ze allemaal liever zou willen hebben, willen doen, of laten? Of is ‘liever’ hier de vergrotende trap van ‘lieve’, en drukt de titel dus de verhouding uit waarin zij tot haar lezers wil staan?
Wat voor mij Het boek Hauser van Annemarie Estor & Lies van Gasse boeiend maakt is niet het langdradige, verwarrende, nauwelijks beeldende verhaal waarvoor de kunstenaressen vooral hun fantasie hebben gevolgd én die van hun gastauteurs, maar de beelden die zij geschapen hebben, en die prachtig zijn vastgelegd. Hier en daar is de verf die zij gebruikten met strijklicht gefotografeerd, zodat het lijkt of je naar reliëfs kijkt, en de kleuren zijn fantastisch! De vrouwen zijn bepaald veelzijdig; het is indrukwekkend om te zien hoeveel technieken zij hebben gebruikt, en goed!
Van Sander de Vaan verschijnt binnenkort bij uitgeverij De Contrabas ‘Bal zoekt man’. Het is een bundel vol gedichten over legendarische voetballers, van de in 1899 geboren Jacobo Urso tot aan Cesare Prandelli, geboren in 1957. Alhoewel niet bepaald een voetbalkenner vond Rob de Vos de bundel zo intrigerend dat hij er wel eens met Sander over wilde praten.
Er waait heel wat denkbeeldige wind door de nieuwe bundel van Pim te Bokkel (1983) Dit is hoe een storm ontstaat. Je merkt lezend in deze bundel al gauw dat die storm zich op diverse manieren kan ontwikkelen en manifesteren. Het in fysieke en/of geestelijke zin onder spanning staan levert momenten van ontlading op. Als onderzoekende waarnemer registreert Te Bokkel dit subtiele ‘storm’verloop, voornamelijk in emotionele zin. Vanuit dat perspectief zie ik in zijn nieuwe bundel een ontwikkeling van een gevoelsontplooiing die in zijn eerdere twee bundels minder aanwezig was, met de metafoor van de storm als een voertuig voor emotie. De natuur levert Te Bokkel tal van beelden op om die emotionele bewegingen aan ons te tonen.