Wanneer je, als Stefaan van den Bremt, al zoveel jaren poëzie schrijft, is waarschijnlijk het grootste gevaar dat je op de automatische piloot gaat. Je ziet dat bij vrijwel elke oudere dichter gebeuren. Wanneer je teert op de status die je vroeger had, en wanneer je geen uitgever hebt die je even wakker schudt, dan verschijnt er een bundel als Blauw slik.
Al zo’n vijftien jaar verstuurt Raymond Noë elke werkdag een door hem gekozen Nederlands gedicht. In dit laatste nummer van Meander van 2013 maakt Raymond voor ons een keuze. Hij leidt die zelf in. In 1997, toen het internet eigenlijk nog maar net bestond (Meander bestond al wel) ging onder de naam Laurens Jz Coster een gedichtenmailservice van start, die poëzieliefhebbers iedere werkdag per e-mail een gedicht toestuurde. Abonnees van het eerste uur hebben inmiddels zo’n vijfduizend gedichten in hun mailbox gekregen. Aanvankelijk ontvingen ze enkel klassieke gedichten van dode meesters, dus negentiende-eeuwers en ouder. Maar door de jaren heen […]
Samen met de fotograaf Etiennne Van den Bulck heeft Patricia De Landtsheer een foto/dichtbundel gemaakt over de shoa: Doorheen de duisternis het licht. De foto’s zijn gemaakt in een aantal concentratiekampen. Zij zijn bewust leeg gehouden; geen spoor van menselijke aanwezigheid. Maar de tekst gaat over die afwezige mensen van wie tallozen daar hun leven hebben gelaten. Patricia De Landtsheer heeft niet gekozen voor de stilte waar de foto’s van spreken. De stilte van je eigen sprakeloosheid waarin het bewustzijn van deze tragedie je dompelt. Zij probeert vooral iets zichtbaar te maken van de persoonlijke verschrikking van verschillende slachtoffers.
In Alles is onveilig van theoloog Maarten van Aes staan de verzen wel heel ver af van het De Heer is mijn herder. Mij ontbreekt niets. Had hij maar één zin geschreven die de kracht van die woorden evenaarde, verzucht Levity Peters, die de bespreking een persoonlijke invalshoek geeft.
Natuurlijk is elke creatieve uiting een brug naar de ander. Natuurlijk probeer je de ander te verleiden om jou ‘te zien’ en natuurlijk probeer je de ander een beetje te betoveren. Maar wat een genot is het wanneer iemand dat doet zonder te grote pretenties en met open vizier! Zo’n dichteres in Fieke Gosselaar, die meer heeft te vertellen dan haar debuut Nova Zembla laat lezen.