Levity Peters (Slikkerveer 1951, kunstacademie, fotograaf) begon in februari 2012 zonder enige ‘publieke’ literaire voorgeschiedenis als recensent bij Meander. Met zestig recensies in nauwelijks twee jaar tijd is hij als zodanig bijzonder productief. Nu debuteert hij bij Uitgeefhuis De Manke God zelf als dichter met Noord, persoonlijke, narratieve poëzie die we veel te weinig tegenkomen in Nederland.
Het huis, de buitenstaanders, de naaste familie 1. Bij het plaatsje X werd de Lambretta teruggevonden. Helemaal onder het stof, een wrak. Niemand van ons was ooit echt van plan geweest het ding op te halen. Misschien uit angst, misschien omdat een slimmerik – bij het overhoop halen van de ruimte onder de zitting – een stuk elastiek, een of meer foto’s een melktandje en een haarlok uit een portefeuille had opgediept, een muntstuk van tien lire (maar daar was het vast niet om te doen…) Bovendien ik herinner me, ik liep de trap op, een donderdagmiddag, de school was […]
Als journalist voor de Italiaanse krant La Stampa en samensteller van diverse Italiaanse poëzieanthologieën levert Maurizio Cucchi (Milaan, 1945) een belangrijke bijdrage aan de literatuurkritiek van zijn land. Van 1989 tot 1991 was hij hoofdredacteur van het tijdschrift Poesia, maar ook schreef hij voor andere belangrijke tijdschriften zoals La voce en Nuovi Argomenti, die beide ook een online versie kennen. Cucchi publiceerde negen dichtbundels waaronder zijn debuut Il Disperso (1976) waarmee hij de literaire wereld verraste met een opmerkelijke en unieke poëtische stijl.
Bij Hendrik Marsman denkt menigeen aan brede rivieren , die ‘traag door oneindig laagland gaan’. Wilma van den Akker breekt een lans voor een ander gedicht: “Als er één gedicht het verdient om voor altijd herinnerd te worden, is het ‘De bruid’ van Marsman.”
Hans Tentije opent Gissingen, gebeurtenissen met een vooraf geplaatste, cursief gezette tekst van 24 regels waarin hij niets anders doet dan een groot aantal zaken en gebeurtenissen opnoemen die zo van elkaar verschillen, dat ze een willekeurige greep lijken te zijn uit alles wat het leven in de meest uitgebreide zin te bieden heeft. De opsomming eindigt met ‘de vragen, de vragen -‘. Je kunt dit simpel zien als een nieuw, laatste item van de lijst, maar het kan ook terugslaan op al het eerder genoemde en dan suggereert het dat alles wat in het leven te zien en te ervaren is, kan worden opgevat als een vraag, een ‘levensvraag’. Maar alles wat vraag is, geeft zicht op een antwoord, draagt dat op de een of andere manier al in zich. Zou dit het thema van de bundel worden, een zoektocht naar de verborgen vragen en antwoorden die in een oneindig gevarieerde werkelijkheid zijn aan te treffen? Een soort ontsluiering van de wereld door gissingen naar de betekenis van gebeurtenissen?